17 yıl önce yapılan bir hata
dağılmış bir aile
kendi düzenimi kurmuş güçlü ama bir o kadarda yaralı bir kız
yarım kalmış bir aşk
yarım kalmış bir çocukluk
not: argo ve boş muhabbet içerir rahatsız olan okumasın
gece odasında gelecek olan sonunu beklerken erkekler çoktan işlerini halletmişti şimdi ise koral erkekleri gece hakkında bilgi edinmeye çalışıyorlardı ama şunu bilmiyorlardı ki gece onlara geçmişini anlattığında hepsi geri dönülemez şekilde hasar alacak
denzi,ateş ve kuzey sahil kenarında oturmuş konuşuyorlardı deniz en son dayanamayıp kuzeyin korktuğu soruyu sordu "kuzey sana bir şey sormak istiyorum. gece niye böyle yeni sert soğuk" kuzey bu sorudan korkuyordu çünkü gecenin geçmişini o anlatamazdı bu sorudan korkuyordu çünkü bu soru ona soruluyorsa gece hala bir şeyleri aşamamış demektir
"onu benim söylemem doğru olamaz sadece biraz bekleyin gece size her şeyi hazır hissedince anlatacak" koral erkekleri kuzeyden ses çıkmayacağını anlayınca üstüne gitmediler ve başka şeyler hakkında konuşmaya devam ettiler
evde acar ve milas ise hiç bir şeyi umursamayıp oyun oynuyorlardı atakan ve toprakta ise durum biraz farklı ilerliyordu
"niye bana söylemedin atakan niye bana bunu yaptın" diye adeta haykırdı toprak "söyleseydim bir şey değişecek miydi ah pardon doğru bir şey değişecekti yıllar önce yaptığın gibi yine kaçacaktın ve ben buna bu sefer izin veremem" diye en sonunda patladı atakan
"hiç bir şey bilmiyorsun, kaçmaktan başka çarem yoktu" diye bitkince konuştu toprak ama bu cümlesi atakanı dahada sinirlendirdi
"neyi bilmiyordum ulan söyle biliyim" "bir çok şeyi bilmiyorsun atakan ve şuan sana bunu anlatamam her şey düzelsin söz anlatacağım"
"haklısın toprak ben hiç bir halt bilmiyorum ama tek bir şeyi çok iyi biliyorum eğer kaçmayıp derdini bana anlatsaydın her halükarda yanında olurdum. ama sana bilmediğin bir şeyi daha söyleyeyim mi?
o kız sen gittikten sonra çöktü ablası bildiği insanın ölümünün ardından sende onu bırakıp gittin. benim onu toparlamam aylarımı aldı ve sen geçmişsin karşıma zor şeyler yaşadım mecburdum diyorsun. asıl zor şeyleri o kız yaşadı ve senin aksine hep savaştı .iyi ki de savaştı çünkü ben onun da gidişini kaldıramam" atakanın sona doğru seni fısıldar gibi çıkmıştı ama toprak duymuştu duymuştu da hiç bir şey yapamadı yapamazdı buna hakkı yoktu biliyordu
alinden
odamın kapısının çalması ile o tarafa döndüm "gelebilirsin" kapıda ışık hanım vardı elinde ise bir paket " kızım sana bir hediye vermek istiyorum deyip kutuyu bana uzattı kutuyu elinden alıp açtım
gördüklerim ile nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilemedim"kızım bunu senin için tasarlamıştım daha farklı bir zamanda vermeyi istiyordum ama sanırım bugün daha uygun oldu umarım beğenirsin" "çok beğendim çok teşekkürler anne" evet sonunda anne demiştim şu kadına bir süredir anne demek istiyordum fakat nasıl diyeceğimi bir türlü bulamıyordum bu vesile ile de aradan çıktı
" ben gidiyim de sen hazırlan birazdan abilerinde gelir sonra gideriz" deyip çıktı bende kutudan elbiseyi çıkardım aslında pek elbise giyen bir insan değilim ama işte mecbur giymem lazım
.......
hazırdım şimdi ise alacağım tepkilerden korkarak aşağıya iniyordum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
