alin gece(düzenleniyor)

gün yüzüne çıkması gerek gerçekler

"benim gece buradayım döndüm" diye konuştu toprak "hayır" diye bağırdım "hayır sen olamazsın gittin sen beni bırakıp gittin istemedin suçladın" "hayır" diye söylediklerime karşı çıktı toprak ama bir önemi yoktu onun itirazlarının kafamın içindeki ses aynı şeyi tekrar edip duruyordu' sen yaptın ablan senin yüzünden öldü toprak seni suçluyor o seni sevmiyor anla'

yazardan

alin artık dayanamıyordu "ne hayır  gittin işte niye geldin git yine git" dedi ama gitmesini istemediği her halinden belliydi "gece bak buradayım yanındayım döndüm abicim" işte bu alinin patlama noktasıydı 

"hayır sen o değilsin toprak abim gitti bizi bıraktı" toprak kendini savunmak ister gibi konuştu "ben sizi bırakmadım bırakamam da sadece mecburdum çok kötü bir ruh halindeydim sevdiğim kadını kaybetmiştim ne yapacağımı bilemedim" bunun geçerli olmadığının farkındaydı 

atakan artık dayanamıyordu ama susmak zorundaydı alinin konuşup içini dökmesi lazımdı sırf bu yüzden sustu "SEN NE MECBURİYETİNDEN BAHSEDİYORSUN BANA BEN ÇOK MU İYİYDİM BİZ ÇOK MU İYİYDİK BENİM ABLAM GÖZÜMÜN ÖNÜNDE ÖLDÜ BENİM ABLAM BENİ KORUMAK İÇİN ÖLDÜ VE BEN GÜNLERCE İÇİMDE SAVAŞ VERDİM ONA VERDİĞİM SÖZ YÜZÜNDEN KENDİMİ SUÇLAMAMAYA ÇALIŞIRKEN BİRDEN ABİ DEDİĞİM ADAM ARKASINA BAKMADAN ÇEKİP GİTTİ TEK KELAM ETMEDEN GİTTİ BENİ SUÇLADIN SANDIM BENİ İSTEMİYORSUN SANDIM GÜNLERCE HATTA 

HAFTALARCA SEN GİTTİN DİYE AĞLADIM ABLAMI KAYBETMİŞTİM AİLEMDEN BİR PARÇAYI KAYBETMİŞTİM KAYBETMİŞTİK HEPİMİZ BİZİM BİRBİRİMİZE EN İHTİYACIMIZ OLDUĞU DÖNEMDE ÇEKİP GİTTİN AMA NE OLDU BİLİYORMUSUN SEN GİTTİN BİZ KALDIK BİZ BİRLİKTE TOPARLANDIK SEN YOKTUN BEN KRİZLER GEÇİRİRKEN DE YOKTUN MİLAS VE KUZEY GÜNDEN GÜNE ÇÖKERKEN DE YOKTUN ATAKAN ABİM HEPİMİZE YETMEYE ÇALIŞIP KENDİNİ UNUTTUĞUNDA DA YOKTUN sen hiç yoktun" sona doğru sesi kısılmıştı Alinin

alin artık nefes alamıyordu "ama sen en çok ne zaman yoktun biliyor musun? ben vazgeçtiğim zaman yoktun" işte bu sözler ortama bomba gibi düşmüştü toprak yıkılmıştı ama bu da aline yetmedi devam etti içindeki zehri akıtmaya yılların birikmişimi ortaya dökmeye

"alin beni bir dinle lütfen " diye konuşan toprağın sözünü öfke ile  böldü alin "SAKIN BANA ALİN DEME SAKIN " Alin nefes alıp devam etti

"HADİ BİZİ GEÇ BİZİM SENİN İÇİN HİÇ BİR DEĞERİMİZ YOK BELLİ Kİ. PEKİ YA ABLAM HANİ DİYORSUN YA SEVDİĞİM KADIN PEKİ YA O KADINA VERDİĞİN SÖZLER NE OLDU TOPRAK KORAL SÖYLE NE OLDU BEN SÖYLİYEYİM HİÇ OLDU O SÖZLER KOCA BİR HİÇ OLDU İŞTE SEN BUSUN TOPRAK KORAL" alin artık ağlamaktan nefes alamıyordu 

kuzeye dönüp konuştu "ben eve geçiyorum eşyalarımı siz getirir misiniz" başı ile onayladı kuzey bunu gören alin hızla evden çıktı ve atakanın evine geçti 

ne yapacaktı ne düşünecekti bilmiyordu tek bildiği başa dönmeyecek olmasıydı bu sefer güçsüz davranmayacaktı bu sefer yeni yara almayacaktı canı yeteri kadar yanmıştı bu saatten sonra buna izin vermeyecekti ama kalbi acıyordu nefesi daralıyordu yutkunamıyordu 

sadece ağlıyordu elinden başka bir şey gelmiyordu sahile gitmeye karar veri çünkü ona en iyi orası geliyordu yukarı kata çıkıp kuzeyin odasından girdi bu evde kıyafeti yoktu o yüzden kuzeyden bir şeyler alıp evden çıktı telefonundan atakana sahilde oluğuna ve yalnız kalmak istediğine dair mesaj attı 

alinden

sahile varınca boş bir banka oturdum fazla insan yoktu zaten şimdi ne olacak hiç bir şey olmamış gibi hayatıma devam mı edecektim bunu istesem de yapamazdım aklımdaki bir diğer soru ise neden döndüğüydü yada döndüğü zaman niye karşıma çıkıp ben 'o' yum demedi bugünü bekledi