🔞+18 içerik bulundurmaktadır🔞
"Senin ilk seferin çaylak." Diyerek bana küçümser bir bakış attığında anlık olarak kaşlarım çatıldı. "Korkmuyorsun değil mi?" Göz ucuyla diğerlerinin bana baktığını görebiliyordum.
Bakışlarımı yeşil gözlerine dikip b...
Bol bol yorum atıp yıldızı parlatarak bana destek olursanız çook sevinirim.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💥
Emre'yi kurtardıklarına bile sevinememişlerdi. Bitirim Timi'nin hali 48 saattir içler acısıydı. Herkes harıl harıl biz iz bulmak için uğraşıyordu iki gündür.
Emre'nin yaraları yüzünden acilen şehre dönmeleri gerekmişti. Barkın içinden bir parça eksilmişçesine geri dönmüştü.
İki gündür gerekmedikçe konuşmuyor, yemek yemiyor, etrafa ateş püskürtüyordu. 'İyi bir haber vermek dışında konuşamazsınız' emri sayesinde kimse yanına yaklaşmaya cesaret edemiyordu.
Uykusuzluktan kızaran gözlerine iki parmağını bastırarak bir süre öyle kaldı.
Elda hayatına girdiğinden beri ilk kez ondan uzak kalıyordu. Konuşmadıkları ve hatta zaman zaman birbirlerini görmedikleri günler olmuştu. Fakat hep aynı ortamdalardı. Aynı suyu, aynı elektriği kullanıyorlardı.
Ancak şu an işler değilmişti ve Barkın çıldırmanın eşiğinde geziyordu. Kendini suçlamadığı tek bir saniyesi bile yoktu iki gündür.
Benim yüzümden vuruldu. Ben gönderdim onu oraya. Benim yüzümden. Başına gelen şeyler benim suçum. Benim yüzümden.
İki gündür kafasında dönüp duran tek şey buydu. Gözüne gram uyku girmiyor, sızdığı birkaç dakikalık anlardaysa kabus görerek uyanıyordu.
Her kabusu aynıydı. Elda ona bakarak "Senin yüzünden bu haldeyim! Senden nefret ediyorum!" diye bağırıyor ve sonrasında silahı ile Barkın'ı vuruyordu. Her uykuya daldığında rüyasında vurulmanın etkisiyle sıçrayarak uyanıyordu.
Masasının üstündeki etiketi bozuk duran su şişesine baktı. Şişenin kapağını bir kez bile açmamıştı o günden beri. Etiketini düzeltmemişti. Hatta çoğunlukla dokunmaktan bile kaçınıyordu.
Bu su Elda'nındı. Ona aitti. Ondan başkası içmemişti. O ilk zamanlar Barkın şişeyi Elda'dan aldığı an bir daha vermek istememişti. Nedenini o da bilmiyordu. Sadece ona ait olan bir şeye el koymak istemişti. Onun dudaklarının değdiği bu şişe bulunmaz nimetti o zamanlar Barkın için.
Şimdiyse Elda'nın en önemlisini, kalbini almıştı. Bu tarifi imkansız bir histi onun gözünde. Uzun zamandır sevdiği kadın onu seviyordu.
Siktirler olsundu.
Elda ile sevgili oldukları aklına geldikçe içinde bulunduğu duruma rağmen sırıtıyordu.
Yokluğunda aklını kaybetmemesini sağlayan şey bile oydu. Ne ironi ama...
