🔞+18 içerik bulundurmaktadır🔞
"Senin ilk seferin çaylak." Diyerek bana küçümser bir bakış attığında anlık olarak kaşlarım çatıldı. "Korkmuyorsun değil mi?" Göz ucuyla diğerlerinin bana baktığını görebiliyordum.
Bakışlarımı yeşil gözlerine dikip b...
Bol bol yorum atıp yıldızı parlatarak bana destek olursanız çok sevinirim.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💥
İki hafta geçmişti. Koskoca iki hafta. Barkın yoktu, diğerleri yoktu. Zeynep vardı yanımda sadece.
Bora'nın şehit düşmesinden birkaç gün sonra Barkın ve diğerleri Fettah'ın peşine düşmüştü. Bora'nın cenazesine gidemediğim gibi göreve de gidememiştim tabii ki.
Cenazeye gidemediğim için aralıklı olarak rüyalarımda onu görüyordum. Her rüyam aynıydı.
Üstümde uçuşan beyaz uzun elbiseyle kırda yürüyordum. Etraf çiçek doluydu. Yürüyordum ama yolun sonu yok gibiydi.
Karşıda insan silüeti görüp koşarak yanına gidiyordum.
"İyi misin?" Diye soruyordu Bora. O da bembeyaz kıyafetler giymişti.
"İyiyim." Diyordum. "Sayende iyiyim. Özür dilerim, yanına gelemedim. Çok çabaladım ama izin vermediler. Sakinleştirici ile uyuttular. Özür dilerim, gelemedim." Diyordum ağlayarak.
Bora ise hafifçe tebessüm ederek ellerini bana uzattı. Ellerini tuttum. Hissetmiyordum ama bunu önemsemedim.
"Önemli değil Elda. Özür dilemene gerek yok. Ben seni biliyorum, üzülme. O halde gelmeni ben de istemezdim. Kendini üzme."
"Özür dilerim."
"Benden özür dilemek istiyorsan, mutlu ol Elda. Barkın'a iyi bak. Kendine iyi bak. Anladın mı beni? Üzülmeni istemiyorum. Kendine ve kardeşime iyi bak, kardeşim." Dedi ve elleri ellerimden, bedeni gözlerimin önünden yok oldu.
"Bora!" Diye bağırdım ağlayarak.
Ve sonra uyandım. Günlerdir aralıklı olarak onun ismini sayıklayarak uyanıyordum. Zeynep böyle demişti.
Kapı tıklatıldığında gözlerimi boş duvardan çekip kapıya çevirdim. Zeynep kapıyı yavaşça araladı ve kafasını sokup kısa bir bakış attıktan sonra tamamen açtı. Elindeki tepsi ile odaya girdi.
"Acıkmışsındır. Bol bol ye de güç topla." Tepsiyi komodinin üstüne bıraktı ve yataktaki boşluğa oturdu.
Barkın'ın evinde kalıyordum iki haftadır. Onun kokusuna ihtiyacım vardı. Zeynep sağ olsun her gün yanıma geliyor, bazı geceler burada kalıyordu. Ama kendi evi olmadığı için çoğunlukla rahat edemeyerek geceleri evine dönüyordu. Hakkını ödeyemezdim.
