🔞+18 içerik bulundurmaktadır🔞
"Senin ilk seferin çaylak." Diyerek bana küçümser bir bakış attığında anlık olarak kaşlarım çatıldı. "Korkmuyorsun değil mi?" Göz ucuyla diğerlerinin bana baktığını görebiliyordum.
Bakışlarımı yeşil gözlerine dikip b...
Bana kızdığınızı biliyorum. Ben de kendime kızıyorum. Ama sonuç olarak yine buradayım. Umarım kitabı çok unutmamışsınızdır 🥲.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💥
Bu bölüm +18'dir. Okumak istemeyen, ıy öğk gibi şeyler yazacak olanlar ve yaşı küçükler bölümü atlarsa sevinirim. Önemli bir olay kaçırmayacak bölümü atlayanlar. Dediğim gibi sadece fanfinfon çünkü aüağxpwpqjüdqkd. Kendimi size affettirme şeklim şaka mı????
"Al karıcım bunu da ye bitanem." Diyerek Zeynep'e mandalina uzatan Samet'e yüzümde ufak bir tebessüm ile baktım. Tatlılardı.
"Ay yeter Samet. Şiştim."
"Yavrumuza şifa olsun. Aç bakayım ağzını."
Zeynep isteksizce ağzını araladı. Ne kadar nazlansa da Samet'in bu ilgisinden hoşlandığını anlayabiliyordum. Kim hoşlanmazdı ki? İç çekme isteğimi bastırarak gözlerimi onlardan çektim.
Zeynep'in hamileliğini öğrendiğimiz ve Barkın'ın görevden döndüğü günün üstünden iki hafta geçmişti. Ben neredeyse tamamen iyileşmiş sayılırdım. Dikişlerim sızlamayı bırakmıştı ve yürürken zorluk çekmiyordum.
Barkın ise görevlere gönderilmiyordu. Başka bir ekip gidiyordu. Aldıkları ceza bir sürelik uzaklaştırma gibi bir şeydi. Sadece askeriyede masa başında çalışıyordu bu sıralar. Morali bozuktu ama başına bunun gelmesinin sebebi oydu.
Yaşadıkları şeyleri bir bir anlatmıştı bana. Telefonlarını kapatıp onu orada acı içinde öldürmeleri içimi rahatlatmadı desem yalan olurdu.
Fakat bu gerçeği benim dışımda bilen yoktu. Üstlerimize; biz gittiğimizde ölmüştü, bahanesini öne sürmüşlerdi. Günlerce telefonları kapalı olduğu için kimse inanmasa da bir bordo bereliye gerçeği itiraf ettirmek imkansızdı. Bu yüzden ufak bir uzaklaştırma ile paçayı kurtarmışlardı.
"Yenge şimdi bu çocuğun burcu ne olacak?" Diye sordu Osman merakla.
"Burcunu ne yapacaksın sen benim çocuğumun? Sağlıklı olsun yeter. Değil mi Zeynep'im?" Dedi Samet bir mandalina daha soyarken.
Bu sırada yandan dürtülmem ile bakışlarımı sağımda oturan Barkın'a çevirdim. Ne oldu dercesine gözümü kırptığımda bu karizmatik hareketimden etkilenmiş olsa gerek ki sırıtmaya başladı.
"Gitsek mi?" Dedi kulağıma eğilip fısıldayarak. Ses tonu içimi kıpır kıpır etmeye yetmişti.
"Neden ki? Oturuyoruz ne güzel." Diye fısıldadım kirpiklerimin ardından gözlerine bakarken. Boğazından ufak bir yutkunma geçtiğinde adem elması hareketlendi.
