🔞+18 içerik bulundurmaktadır🔞
"Senin ilk seferin çaylak." Diyerek bana küçümser bir bakış attığında anlık olarak kaşlarım çatıldı. "Korkmuyorsun değil mi?" Göz ucuyla diğerlerinin bana baktığını görebiliyordum.
Bakışlarımı yeşil gözlerine dikip b...
Kitap yeni diye ilk bölümleri hızlı hızlı attım fakat bir düzen lazım artık. Haftada bir bölüm yetiştirmeye çalışacağım. Malum sınava kalan son bir ay cart curt işte.
Çok uzatmadan geçelim bölüme barii.
Diğer kitabım AMETİST'e bakmanızı öneririm. Profilimde bulabilirsiniz.
Tiktok: ruhuntasi
Bol bol yorum atıp yıldızı parlatarak bana destek olursanız çok müteşekkir olurum efendim.
Keyifli okumalarr!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💥
Acaba şu an annem ne yapıyordu? Acaba şu an Gamze ne yapıyordu? Acaba şu an Volkan abi ne yapıyordu? İlkokul arkadaşlarım şu an nerede? Ortaokulda dövdüğüm çocuğa ne oldu? Lisede reddettiğim çocuk şu an evli mi? Harp okulundaki Aşık Hüsnü kasiyer kıza açılabildi mi?
Dağda bayırda dolanırken aklımdan geçen tek şey bunlar ve türevlerinden ibaretti iki gündür.
Eldivenli elim ile bir ağaca tutundum ve soluklandım. Timin geri kalanı da dinlenmek için durdu.
"Bu gece burada kalalım." Dedi Barkın komutan etrafı incelerken.
"Emre, Bora ve Osman, gidip çevreyi kontrol edin. Selçuk, Samet ve Oğuz yatacak yer hazırlayın. Elda sen yakmalık çalı çırpı bir şeyler bul."
"Emredersiniz komutanım." Dedik ve bize verilen görevleri yapmak için ayrıldık. Sırtımdaki çantayı ağacın dibine bırakıp ormana daldım.
Yerde bulduğum kuru dalları kucağıma doldururken arkadan gelen sesle başımı çevirdim.
"Komutanım?" Dedim çömeldiğim yerden kalkarak. "Bir şey mi oldu?"
"Yardıma geldim." Dedi Barkın komutan. Ardından yanımdan geçip giderek ilerdeki dal parçasını aldı.
Son zamanlarda bana karşı eskisi gibi kötü davranmıyordu. Hala bazen üvey evlat muamelesi görüyordum tabii ama çoğunlukla iyiydi. Buna da şükürdü.
Benimle birlikte kuru dal toplayan adama kısa bir bakış daha atıp önüme döndüm. Aman nazar değmesindi.
Yavaşça yere çöküp kuru dalları kucağıma toplamaya devam ettim.
Bacaklarım hala ağrısa da artık beni kıvrandıracak durumda değildi. Dağda olduğumuz iki günde benim çantamı sırayla diğerlerine taşırttırmış, sık sık mola verdirtmişti Barkın komutan. Bugün daha iyi olduğumu söylediğim için çantamı taşıma işi yine bana düşmüştü. Pişman mıydım bunu söylediğime? Evet!
