Kızlar yurdunda kalan bir genç kızın başına en fazla ne gelebilir ki? diye sormayın.
Çünkü kimse kendini organ ticareti yaparken bulmayı hayal etmez.
~
Yayımlanma tarihi: 29 Kasım 2021
Ay arkadaşlar bir önceki bölümde gelen yorumlar neydi?? Bu kadar uzun bir süre bölüm paylaşmayınca hiç kimse kalmamıştır diye düşünmüştüm. 😂
Ama siz buradaydınız... beni çok mutlu etti her yorum, umarım hep yanımda olursunuz. ❤️🩹🥹
⭐️⭐️ OY VERMEYİ UNUTMAYALIM. ⭐️⭐️ Keyifli okumalar! - yektane
MEDYALAR: Yeni Türkü - Başka Türlü Bir Şey
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🩹🔥
33. ELMA ŞEKERİ, HEP SEV BENİ
DÜĞÜNDEN 1 HAFTA ÖNCE
Ansızın hayatımıza öyle insanlar giriveriyordu ki yeniden çocuk gibi hissetmekten başka çaremiz kalmıyordu. Belki utanmasak körebe, saklambaç, köşe kapmaca oynayacaktık.
Çocuk gibi hissetmeye başladığımda, oyun arkadaşım belliydi. Onunla beraber kimsenin bilmediği oyunları oynuyorduk. Kulaklarımıza ayıp kelimeler fısıldıyor, kalplerimizi olduğundan hızlı arttırıyorduk.
Bazen sadece birbirimizin gözlerine bakarak, birbirimizi uçurumdan itiyorduk. Aramızdaki en sahici oyun da bu olsa gerekti.
Şimdilerde ise geçmiş zihnimi kurcalıyor, çocukken oynamadığım oyunları karıştırıyordu düşüncelerime.
Nedenini bilmesem de mutlu mutlu oynadığım, hiçbir evcilik oyunu hatıram yoktu. Oysaki kız çocuklarının hepsi evcilik oynamayı severdi, oyunlarda bile olsa hayatının bir noktasında evlilik hayali kurardı. Ben oynamamıştım, mutlu bir ailem olmasına rağmen evlilik hayali kurduğumu da hatırlamıyordum.
Ama Afra'nın yedi, sekiz yaşındayken evlilik hayali kurduğunu net bir şekilde hatırlıyordum. 2008-2009 zamanlarıydı, Aşk-ı Memnu dizisi yeni çıkmış ve Kıvanç Tatlıtuğ popüler olmuştu. Tüm kadınlar tabii ki adama düşüyordu, benim minik kız kardeşim; küçücük boyuyla bu pastadan bir dilim almıştı. Barbieleriyle oynarken kumral olan bebek hep Kıvanç Tatlıtuğ olurdu.
Büyüyünce Kıvanç Tatlıtuğ gibi kumral, mavi gözlü bir adamla evleneceğini söyleyip duruyordu. Eh, şimdi düşününce hayaline sahip çıkmıştı. Yalın, kumral ve mavi gözlüydü.
Her ne kadar evlenememiş olsalar da...
Belki şu an bir yerlerde, yeniden sekiz yaşındaydı ve yanında Yalın vardı. Umarım.
Hatıralarımın yansımasıyla fark ediyordum ki ben biraz geç büyüyen bir kız çocuğuydum. Çünkü oyun arkadaşımı yeni bulduğumdan olsa gerek; evlilik hayalimi, 26 yaşıma iki hafta kala kurmaya başlamıştım. Bunun sebebi Kıvanç Yüce denilen zibidiye âşık olmamdı.
