The Whisper of Memories (Dela Costa series #1)

Waves 11

Matagumpay akong nakalabas ng bar na iyon. Tumigil muna ako sa gilid habang hinahabol ang aking hininga. Ang kaunting panahon na makita ko siya ay dahilan rin ng pagkabalik ng aking alaala.

I never loved someone, i can't love someone like how i used to loved him. Hindi ko kaya makita ang sarili ko na hawak ng iba. Kung may nanliligaw man ay tinatanggihan ko na agad para hindi na humaba pa.

My memories destroyed me like a hurricane. Kanina ang lakas lakas ng loob ko, ngayon naman ay halos manghina ako. Pinaghalong galit at lungkot ang nararamdaman ko sa kanya. Sa sobrang galit ko ay parang halos hindi ko na rin mapatawad ang sarili ko!

After 5 years, i didn't move on. Walang proseso o healing na naganap! Sa inaakala kong pag iwas sa kanya sa kahit saang gatherings ay eepekto at makakalimot rin ako pero hindi iyon nagtagumpay! I am still.. hopelessly.... in love with him.

Ang pag iwas ay hudyat lamang ng pag limot sa nararamdaman ng panandalian. It's not about moving on! The 5 years of avoiding is just a fucking waste!

Halos mamutla ako nang hawakan ako ng kung sino. Nang makita ko ito ay halos atakihin ako. Why the hell did he follow me?

Infront of me is the familiar feeling that i felt years ago, he's still the man i ever dreamed of when i got successful. The same man that i was inloved with when
i was 16. The pure and innocent heart of mine hurts like hell seeing him grown to be successful and mature man.

His dark expressionless eyes darted to me. His features and structures defines more now that he's in his 30's. That authority and powerful ambiance was still a familiar feeling. Pinunasan ko ang luha ko sa mata nang tumingin ako sa kanya at pinasadahan siya ng tingin, amoy na amoy lo ang whiskey sa kanya. He already drunk before coming here.

" Bitawan mo ako. "

Wala din nagawa ang pag pupumiglas ko sa kanya. Agad niya ako hinila patungo sa madilim na na banda ng bar na iyon kung san walang tao at posibleng walang mag tangka na pumunta.

I almost screemed when he pinned me to the wall and lock me through his arms. Pinaghalong mint at whiskey ang amoy niya, napakagat ako sa ibabang labi nang matanto na kahit nakainom siya ay mabango pa rin.

" Damon, sinabi kong bitawan mo ako! You'e too much controlling! " sigaw ko sa kanya pero parang wala itong pakeelam at mas lalo pang nilapit ang katawan sakin.

Hindi ko malaman ang problema niya! Is he still mad because of what happened?! I already paid for it, my family pays for it! Ano paba ang gusto niya? Nila?!

Sinalubong ko ang kanyang tingin at para ko lang pinaparusahan ang sarili ko nang makita ang mga mata niyang puno ng tanong at galit. Why is so hard to unlove him even after all these years?

" Okay, the bidding will start.. "

Senyora raise her hand. " 500. " nakangiwing sabi nito at nagtawanan ang iilan sa kanila.

Ramdam ko kanyang pang iinsulto pero hindi ko pinahalata iyon. Kunot noo din nakatingin si Lincoln sa kanilang mesa at sunod ba tinaas ang kamay. " 20,000 "

" 20,000 thounsand pesos! Is there higher than that? "

Kung ang mga kakilala ko pa rito ay makakakuha sa bidding ay mas papabor pa. Napangiti ako kay Lincoln pero sinenyasan ko pa rito ito na humanda siya sa akin mamaya.

" 50,000! " Ngisi ni Vince. Lumingon si Damon sa mga kaibigan nito nang marinig kung sino iyong nagsalita.

He shifted from his seat and tell something to Celeste kaya hindi na ito muling nagsalita. Damon frowned at me, does he think that i'm enjoying this?