The Whisper of Memories (Dela Costa series #1)

Waves 14

Riding a bus is a first time for me, i thought all of the first time were special. Ito lang yata ang hindi. Sinulyapan ko ang terminal sa labas, kalat ang mga bus duon na iba't iba ang paroroonan na lugar. There are also people who were waiting for their bus to arrive.

Naramdaman ko mainit na palad ni lola sa aking kamay kaya nilingon ko ito. Kinagabihan kami umalis at prinoseso pa ang kaso ni papa. Nakaluwag ako ng mahinga ng pakawalan nila agad ito. It was just surely a set up, ang malaman ni senyora na aalis ako ng dela costa ay siyang nag padali sa proseso ng pag labas ni papa.

We are now taking the bus from Dela Costa to Bohol. We were supposed to go to Manila, kakasya pa naman ang aming pera at ipoproseso ko pa ang cheque na natanggap ko. It's worth a million, sapat na iyon para makapag simula ulit. Hindi ako pumayag pumunta ng Manila, i know their family has a business there too. Hindi malabong mag krus ang landas namin ulit kahit malawak pa ang syudad.

" Iha, hindi ka ba napagod sa roro kanina? Mag pahinga ka muna dahil mahigit isang oras pa ang byahe patungo duon. " Nag aalalang paalala ni lola.

Nag simula na umandar ang bus. The unfamiliar sight outside was already soothing and hypnotic, with its stunning natural wonders, rich cultural herritage, and lush rainforests. How ironic that this was supposed to be a vacation, but not. Nakakaramdam ako ng pagod ngunit hindi ako makaramdam ng antok.

" Okay lang ako lola, mag pahinga na po kayo. "

A friend of my grandmother lives here, nakausap niya na ito bago pa kami pumarito at aniya ay pwede muna kaming manuluyan. Matanda na din iyon katulad ni lola, wala daw itong anak at matagal na namayapa ang kanyang asawa.

Sinulyapan ko ang magulang kong masarap ang tulog sa kabilang banda ng aming upuan. I felt broken and hurt, kung sana ay hindi ako nakihalubilo sa mga taong yon ay hindi sana aabot sa ganito.

" Apo, may gusto akong itanong sayo.. " Nag aalinalangan na sabi ni lola. Wrinkles were already evident through his face, she was still look beautiful even at her age. Pati ang mga kamay nito ay unti unti na rin kumukulubot.

" Ano po iyon? "

Huminga muna ito. " Totoo ba ang namamagitan sainyo ni Damon iha? Hulog na hulog kasi ang loob ng binata saiyo. Hindi naman ako naniniwalang ginawa mo lang iyon para sa pera, kilala kita Soul. Mabait kang bata at lumaki ka man sa hirap alam kong hindi mo gagawin iyon. " mahinahon na sabi nito.

Hindi ko pinahalatang nagulat ako. I almost forgot that she was present there all along. Masyado akong nagpadala sa bugso ng damdamin at nakalimutan na naririnig niya yon lahat.

" Alam kong napilitan ka lang na sabihin iyon sa harap ng senyora, para samin na pamilya mo.. pero sana... apo hindi mo ginawa iyon kung kapalit non ang sakit at bigat sa damdamin mo.. "

Bumagsak na lang bigla ang luha ko. Umiling ako kay lola, i don't need a man if his family will only torture mine. Hindi ko masasabing magiging maligaya ako kasama siya kung kapalit naman non ay pang aalipusta ng nanay niya sa pamilya ko.

I don't regret anything that had happened. Patunay lang iyon na hindi kami talaga pwede mag katuluyan. There are no rainbows and butterflies in our story, it was full of heart break and torment.

" Lola, lumaki ako sa mapagmahal na pamilya. Kapos man tayo sa pera hindi po ako nag reklamo o nag hangad ng mas higit pa duon. Family is my wealth, it's my treasure. Kung mawawala kayo sakin, wala ng saysay ang buhay ko. " Mariin kong sagot dito. Nakita ko naman ang lungkot sa mga mata niya.

" I just don't want you to regret someday. Hindi nailalayo ang storya mo sakin apo. " malungkot na ngiti ang iginawad niya sakin bago tumingin sa labas. " I was supposed to married Hilario Lardizabal, i lied when i said to you that we weren't born rich. "