The Whisper of Memories (Dela Costa series #1)

Waves 26

From his look, i know that he already knew about this. Kaya niya ba ako hinahanap? Kaya ba siya umuwi agad? Para dito? Para sakin?

" Hindi ko kailan man mapipili ang mapapang asawa ng anak ko, hindi ko hawak ang kanyang desisyon. Pero ikaw, babae ka at alam mo kung ano ang para sa kanya o hindi. Hahayaan kitang mag desisyon ng tingin mo makakabuti. " Anito at tumayo. Hindi na nagsalita para mag paalam at nag martsa na iti paalis.

I broke up with Damon awhile ago, pero ang marinig ang tatay niya na parang gusto niya akong mag desisyon ng hiwalayan namin dalawa ay masakit pala pag iba na ang nagsabi!

Wala ako sa sariling tumayo galing sa pagkakaupo. I felt a cold hands on my wrist, agad ko nilingon si Damon na matalim ang tingin sakin.

" What did he tell you? " mariin nitong tanong

Umiling ako. Ayokong sisihin niya ang papa niya para dito dahil tama naman siya, tama naman ata sila. Baka guguho talaga ang mundo ni Damon.. pag ako yung nandito..

The fact that he was okay when we haven't met yet, when i left Dela Costa, he became disaster when i came back...

Mabilis kong binawi ang kamay ko sa kanya. Matalim ang mga mata kong ibinaling rito. Gusto ko agad siya yakapin, gusto ko agad manghingi ng tawad sa kanya sa mga sinabi ko kanina.

I hear him mutter curses, pinagsmadan ko ang suot nito. He was still wearing casual clothes, halatang dumiretso na agad siya dito pag kagaling sa airport.

" Bakit ka nandito? " wala sa sarili kong tanong.

His cold eyes remained on me, he knows what his father says to me, pero mukhang gusto niya sa akin mismo manggaling iyon.

" What the fuck did he tell you? " anito sa mas mariin na boses.

Sinalubong ko ang mga tingin niya, para akong nanghihina. Tila nakikiusap ang mga mata nito, halong pagod, pagkalito, at galit.

Napailing ako, you're asking yourself last time if how can i help him after everything he had done for me? Baka... baka ito na iyon.. hindi man ikakasaya ng puso ko, pero kung para sa kanya..

" Hiwalay na tayo, Damon. Kaya anong ginagawa mo dito? " iritadong sambit ko.

He look at me with confusion. " I know you never meant those things, umuwi ako. Nandito na ako Soul, i want to spend time with you now that i'm home.. " he said desperately.

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko mabilis ko iyon inagapan. Bakit ganito? hindi naman ako sinabihan na iwanan ko siya, pero sa nakikita ko parang hindi ako makakabuti sa kanya kung ipagpapatuloy ko pa ito!

" Ano bang hindi malinaw sa sinabi ko? Ayoko na Damon! The moment that you step out of this country! You never deserve me at all, wala kang ginawa kundi unahin ang trabaho mo! Hindi mo ako naisip! " Liar.

Umiling ito. " You know that was not true... baby, i'm very busy that time... akala ko ay okay— "

" Okay?! Kasi sinabi kong okay ako sa mga ginagawa mo pero hindi tayo okay! We've never been okay when you accepted that project! You never asked if it's okay! " sinungaling nanaman.

Parang naulit lang ito, parang ito din ang ginawa ko nuon. Naalala ko kung gaano ko sinira ang pag katao ko sa pagsisinungaling sa harap niya para mabitawan lang ako.

Ngayon ginawa ko ulit, pero hindi dahil sa mga kasinungalingan ko, dahil tingin ko ay ito ang tama. Para akong nagising sa panagisip ko, pero mas hinihiling ko na sana hindi lang panaginip ito.