Salvatore | yoonmin

sev beni(m)

Hepinize merhaba. Bölüm atmayakı 20 gün olmuş. Burayı boşladım biraz farkındayım. Ama şehir değiştirmek ve buraya adapte olmak gerçekten çok zor. Yıl boyınca evden çıkma düşüncesi çok cazip gelirken şimdi okulu bırakıp eve dönmek istiyorum. Lsndşskdldkdk

Her neyse keyifli okumalar. Yaxım hataları için de özür dilerim

"Ne yaparsam affedersin?" Ben de aynı şekilde yüzümü ona yaklaştırıp gözlerine baktım.

"Aklımda bir şeyler var, söylersem büyüsü kaçabilir." Aramızda bir nefeslik mesafe kalmıştı. Soluk alıp versem kapanacak kadar küçük bir mesafe.

"Ne mesela?" Kendimi ansinizin geri çekip güldüm.

Daha arkama dahi yaslanmamisken Yoongi kolumdan tutup kendine doğru çekti. Belimi kavrayıp koltukta beni altına aldığında şokla elimi göğsüne koymuştum.

"Uzaklaşma benden." Burnunu boynuma yaklaştırıp lokumu içine çekti. Burnunu boynuma sürterek geri çekildi.

"Çok özledim seni Jimin. Günlerce böyle dursak ne olur?"

Aslında Yoongi'yi bu kadar çabuk affetmek gibi bir planım yoktu. Amacım biraz daha surunmesiydi açıkçası. Fakat bazen her şey istediğimiz gibi olmuyor.

Kalp beyine sözünü geçiriyor ve etkisiz bırakıyor.

Ben de Yoongi'yi çok özlemiştim. Kokusunu, dokunuşunu, sesini kısaca her şeyini. O yüzdendir ki akışına bırakmaya karar vermiştim. Evet tam şimdi karar vermiştim.

Kollarımı göğsünden çekip boynuna doladım.

"Böyle duracağımıza söz verirsen neden olmasın." Kollarımı biraz sıkıp onu kendime yaklaştırdım. Dudaklarında muzip bir gülümseme belirdi.

"Belki farklı pozisyonlarda ama bu kadar yakın." Burnumun ucuna bir öpücük bıraktı.

"Jimin yeniden sevgilim olur musun?" Kendimi gülümsemekten alamıyordum. Üstelik kafamda da artık soru işareti kalmamıştı.

"Olurum."

Dudaklarıma yaklaştığınızda fark edince gözlerimi kaaptip dudaklarımı araladım. Sonunda haftalardır uzak kaldığım evime gelmiştim. Benim evim tam burasıydı.

Sıcacık ve sevgi dolu. Özlemle sanki daha çok yapabilirmisim gibi onu kendime yaklaştırdım.

Nefes almak için bile şansım yok gibiydi.

Bir rüyada hissediyordum. Bütün bunlar gerçek değilmiş gibiydi. Onunla tekrar bir araya gelmek bir rüyaydı. Ve eğer gözlerimi açarsam kaybolacaktı sanki.

"Jimin." Nefes almak için geri çekildiğinde sahi gözlerimi açmadım. Alnını alnıma yaslanmıştı. Sıcak nefesleri yüzüme vuruyordu ve benimkiler karışıyordu. "Bir tanem gözlerini aç." Elini ceneme koyup okşadı biraz. "Sana bakmayı çok özledim."

Korkuyla koluna tutundum. Tanrım lütfen bir rüya olmasın. "Ya açtığımda kaybolursan. Yeniden yalnız kalırsam?"

Yoongi dudağının altından öpüp geri çekildi.

"Buradayım. Gözlerini aç." Yavaşça gözlerimi açtığımda hemen yanımdaydı. Gülümseyerek gözlerime baktığında isildadigini gördüm. Hareleri yıldızlara bürünmüştü.

"Çok özledim seni. Şu dağlara anlatsam üzerlerindeki karlar erir. Öyle bir özlem benimki." Kafamı yan yatırıp varlığıyla, kokusuyla mest oldum.

"Ben de seni çok özledim. Hep içime attım ama özlemimi. Kurtarıcım gelirse anlatmak için." Kaşları havalandı.

"Kurtarıcı?" Hızlı hızlı başımı salladım.