ikizler

4

4

gözlerimi onun gözlerinden kaçırdığımda odada yalnız olmadığımızı fark ettim.

duvarın kenarındaki adamlar ifadesiz bir yüzle bizi izlerken en köşede iki kadın vardı .siyah deri pantolon giyen kadın üstüne siyah bir badi giyinmişti saçını , yanındaki kadın ise onun aksine pembe renkli bir pantolon üzerine beyaz bir üst tercih etmişti. bu insanların kim oluğunu ve benden ne istediklerini bile bilemezken şu an nerede olduğumu da bilmiyordum .

Korkudan Çenemi açıp tek kelime bile edemezken adam bana bir adım atıp yaklaştı hareket edebilsem bende bir adım geri atardım.

"Akıllıca bir hareketi kabul ediyorum." Dedi gözlerini yüzümün her zerresine gezdirirken.

Bir adım daha attı. "ama bu seni benden kurtaramadı." Dedi bir adım daha atarken. Nefesim boğazımı daha da sıkarken anlamsız gözlerle ona baktım. Beni neden her yerde arıyordu neyden bahsediyordu hiç bir fikrim yoktu.

"Benden ne istiyorsunuz?" Zar zor bulduğum sesin çatlak ve pürüzlü çıktı , korktuğumu olabildiğince belli etmemeye çalışıyordum ama bu pek mümkün olmuyordu. Burada ölüp gidersem kimin haberi olurdu , kim benim kaybolduğunu fark etti Tuğba dışında kimse fark etmemiştir annem de dahil , burada ölsem beni kimse arayıp sormazdı bu kesin.

"Benden çaldığın şeyi Afra." Kaşlarım istemsiz olarak çatılırken siyah giyinmiş adam şu an çok yakınımdaydı.

" sizden bir şey çalmadım siz kimsiniz onu bile bilmiyorum, bakın bir yanlış anlaşılma var herhalde ben Afra değilim hayatımda ilk kez gördüm sizi ne olur beni bırakın polise gitmem yemin ederim."

Tek nefeste harcadığım kelimeler beni tüketirken onu eğlendirdi yüzünü yüzüme yaklaştırırken diğerlerinin de gülme sesi geldi, sol eli yavaşça havaya kalktı korkuyla ne yapacağını beklerken parmak uçlarını yüzüme yaklaştırdı. Olabildiğince kendimi geriye çekip dokunuşundan kurtulmak istesem de kısıtlı imkanlara sahip olduğumdan sadece bir kaç santim geri durabildim. Parmak uçları elmacık kemiğimin üzerinde gelindiğinde dokunuşuyla midem bulandı. Gözlerimi sıkı sıkı kapatırken kusmamak için kendimi sıktım.

Elmacık kemiğimden yola çıkan parmakları yavaşça saçlarıma doğru giderken birden ani bir hareketle saç diplerimi koparacak derece de hızlıca saçımı kavrayıp çektiğinde ağzımdan ufak bir çığlık koptu.

" benle dalga geçme Afra seni doğduğuna pişman ederim, benden çaldığın şeyi nereye götürdün." Dedi yüzüme saf bir öfkeyle cümleleri sarf ederken acıdan gözlerim doldu kurtulmaya çalıştıkça saçlarım daha da ağrıyor ve kopuyordu.

" ben Afra değilim!" Çığlık atarcasına yükselen sesimle daha da sıkılaştırdı ellerini. Sağ yanağımdan düşen yaşla diğerleri de onu takip etti .

Kafasını çevirip duvarın kenardaki insanlara döndüğünde hepsinin aslında bana nefretle baktığını o an fark ettim , gözlerindeki saf nefrete anlam veremezken bu cehennemden nasıl kurtulacağımı düşünüyordum "duydunuz mu?" Dedi sinirli bir gülüşle , öyle hasta bir gülüştü ki dolu dolu olmuş gözlerimle korkuyla ona baktım. "Afra değilmiş, duydun mu elif?!" Gözleri korkutucu hastalıklı bir ifadeyle bana döndü gözleri gözlerime değerken parmakları biraz da olsa gevşedi.

" buna inanacak kadar salak mı sanıyorsun beni Afra, yaptıklarını unutup benden çaldığını görmezden geleceğimi." Yüzünü yüzüme iyice yaklaştırdı, yüzlerinizi arasında santimlik kala durdu. Verdiği her nefes yüzüme çarpıyordu. "ben Asır değilim Afra." Dedi .

Nasıl bu kadar Afra olduğuma emindi bilmiyordum, hayatımda Afra diye birisini tanımamıştım Asır diye birisini ise hiç. Canım yanıyordu ve kahrolası onlar kimse onların yüzünden bu acıyı çekiyordum.