"Neden bu kadar önemli acaba o ufacık çiftlik, hayır yeri de para etmez." Sözlerimle sinirle bana döndü.
"Senin için herşey para olabilir ama benim için orası sevdiğimin anılarıyla dolu bir yuva. Her karışında bir mutlu anım var, her taşı sevgilimin emeğiyle bezeli. Para önemsiz kalır bunların yanında."
Sahip olmadığın bir şeyi özleyemezsin derler, bilmediğim duygu ile ilgili empati kuramıyordum. Sadece eşine olan sevgisi beni sinirlendirmişti, Akın beyin birini bu kadar sevmiş olması karnımda yumruk varmış gibi hissettirmişti.
Boğazımı temizleyip arkadaki geniş yatak odasına ilerledim, elimle onu da çağırıp odayı gösterdim.
"Bu oda senin, ben yan odadayım. Banyo ortak, heryerde korumalar var. Kaçmaya çalışırsan vurma emri verdim yani aklını kaçmaya yorma, postu deldirme yaşlı kurt." Omzunu tutup hafifçe sıktığımda hızla elimin altından uzaklaştı, elimi cebime sokup geri çıktım.
Bu adama günden güne daha çok çekiliyordum ama onda sadece nefret vardı. Adam anılarıyla aşk yaşıyordu resmen, ölen karısına olan aşkı canımı sıkıyordu.
Bir insan başkasını nasıl bu kadar sevebilirdi aklım almıyordu. Belki bir gün... dedim.
Belki bir gün....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateşe Ateşle
General FictionTorununun suçu yüzünden kaçırılan Akın Kaçırdığı adama umutsuzca aşık olan Devran
