Ateşe Ateşle

7. bölüm

Erhan denen kanı bozuk herifi Filipinlerde bulmuştuk ama adamlarım elinden kaçırmıştı son anda.

Fırtına gözlü Akın beye müjdeyi vermek için bahçeye çıkıp yanına gittim. Son zamanlarda adet edindiği üzere beni görmezden geldi, pipoma tütünü yerleştirip yaktım ve derin bir nefes çektim.

Ters ters bana baktığında sırıtarak dumanı yüzüne üfledim, gözlerini kısıp baktığında iyice sırıttım.

"Senin hayırsız Filipinlere kaçmış, hakkını vermek lazım iyi kaçıyor. Adamlarımın elinden bir kez daha kaçmış, bu ne demek biliyorsun değil mi?" Çatık kaşlarıyla bana bakarken gözlerim yine koyu renkli dudaklarına dokundu.

"Ne demekmiş?" Sinirli sesiyle bakışları bir örnekti, siniri silah olsa delik deşiktim şuan.

"Bir süre daha burada kalacaksın. Dua et de bir an önce bulayım onu, süre uzadıkça paranın faizi artıyor. Bu da senin burada kalma süreni arttırıyor."

Yüzüme bakan gözleri hafifçe dolduğunda boğazımda bir yumru oluştu. Fırtınayı süsleyen yağmurlar benim felaketim olabilirdi.

Boğazımı temizleyip arkamı döndüm, elimi boğazıma götürüp yumrudan kurtulabilirmişim gibi ovuştururken sesini duydum.

"Tek istediğim sevdiğim kadının anıları ile kaplı evde yaşayıp gitmekti. Buna bile hakkım yokmuş demek ki, bunu bile reva görmediler bana." Mideme çok yumruk yemiştim ama hiç biri bu kadar canımı yakmamıştı.

Resmen sözleri fiziksel olarak canımı yakmıştı ve nefesimi kesmişti. Yıllarca özenerek kullandığım pipomu yere atıp parçalanışını umursamadan Akın beyin boğazına yapıştım.

"Bir daha benim yanımda ne eski karından, ne de ona olan aşkından bahsedeceksin. Anladın mı beni, yoksa ona dair tek bir anın kalmayana dek seni mahvederim."

Gözlerindeki korkuyu gördüğüm an öfkeme lanet ederek boğazını bıraktım, Akın bey öksürüp nefes almaya çalışırken ben içeri giri kapıyı çarparak kapatmıştım bile.