Ateşe Ateşle

16. bölüm

Sabah kalktığımda bahçeden su sesi geliyordu, merakla sese doğru ilerledim. Akın beyimiz gülleri suluyor, tek tek yapraklarını kontrol ediyordu.

Sakin hareketlerini ezberlemek istercesine sessizce izledim, gözleri hızlı hareketlerle yapraktaki çizgileri bile turluyordu.

Saldırgan yapımı baskılamakta zorluk çekiyordum artık, ona el kaldırmamam başka bir şeyi de kaldırmayacağım anlamına da gelmiyordu. Arkasından yaklaşıp kollarımı beline doladım, kasılan vücuduyla öylece dururken boynuna derin bir öpücük kondurdum.

Sıktığı çenesini görebiliyor ve bundan zevk alıyordum. Öptüğüm yeri sertçe emdim ve ani gelen soğukla neye uğradığımı şaşırmıştım. Boynunda yeni yaptığım morlukla elindeki hortumu üstüme tutuyordu, yüzünde sinirini belli eden bir ifade vardı.

Islak üstüme aldırmadan ona tekrar atıldım, kafasını boynuma çekip bende onun boynuna gömüldüm. Öpüp kokluyordum sürekli, omzumda hissettiğim dişlerle derince inledim.

"Bırak amına koyayım, bırak. Suratına tükürsem boynuma atlayacaksın, sevme beni sevme."

Üstümden sular damlıyordu ama umrumda değildi, onu bırakıp arkamdaki duvara bir yumruk attım.

"Ben mi istedim lan sevmeyi, bir anda oldu. Ben mi seçtim, ben bu adamı çok güzel severim diyerek. Kendim seçebiliyor olsam beni asla sevmeyecek birini mi seçerdim sevmek için?"

"Islat, döv, al silahı vur. Eski eşine aşıksın anladım onu zaten, onu unutma sev. Ama bana da ufacık bir yer ayır lan içinde, bu kadar mı zor beni sevmek?"

Gözlerinde ufak bir parıltı gördüğümde sinirden kudurmuş haldeydim. Bugüne kadar kim beni sevmişti ki, kimse sevmemişti.

"Bende isterdim, sevmek, sevilmek, aile olmak tek bir kişiyle. Benim hayatım uzun zamandır bana ait bile değildi, yıllarca her hatamda suratıma tüküren oldu zaten. Sen de tükür ne fark eder ki?" Söylediğim saçmalıklardan sonra kapıyı çarpıp çıktım, yüzüne bakmaya yüzüm yoktu.

Herkes gibi o da sevmeyecekti beni, yanında dursam ne değişecekti sanki. Aracıma binip merkezdeki evime doğru yola çıktım, aslında evim gibi hissetmediğim can sıkıcı yere.

Yüzde doksan rahatlamıştır çekip gittiğim için, bir süre geride durup daha kuvvetli ve ellerimde torunuyla çıkacaktım karşısına. Kim bilir neler hissedecekti yokluğumda...