Επικρατούσε ήδη από το προηγούμενο βράδυ μια αναμπουμπούλα. Ο Κωνσταντίνος δεν έμεινε στο σπίτι και διάφοροι άντρες που τα κορίτσια δεν γνώριζαν το είχαν περικυκλώσει. Δεν ήταν κάτι ανησυχητικό, μόνο για την προστασία τους, όπως τις ενημέρωσε.
Το απόγευμα πλησίαζε και δεν είχαν βγει καθόλου, δεν είχαν νέα και δεν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν γεγονός που τις κρατούσε σε εγρήγορση.
Το στομάχι της Ντάρια είχε δεθεί κόμπος και μάταια προσπαθούσε να απασχολήσει το μυαλό της με κάτι άλλο. Γύριζε μόνιμα σε αυτόν. Την σκότωνε που δεν μπορούσε να του στείλει μήνυμα για να επιβεβαιώσει πως όλα ήταν καλά, μιας και τα δύο που έστειλε στον Κωνσταντίνο είχαν μείνει αναπάντητα.
Ο Μαξ παρόλα αυτά ενημέρωσε την Στέλλα πως ήταν όλοι καλά και έπρεπε να φροντίσουν κάποια θέματα και φυσικά τις συμβούλεψε να μην το κουνήσουν. Θέματα για τα οποία οι ίδιες δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν πληροφορίες από το τηλέφωνο καθώς ο Μαξ τόνισε πως λέγονταν μόνο από κοντά.
Η υπομονή της έμοιαζε με ποτάμι έτοιμο να στερέψει από στιγμή σε στιγμή. Δεν είχε όρεξη να φάει, ήθελε απλώς κάποιο νέο, κάποιον να τους ενημερώσει.
Καθόντουσαν με την Στέλλα στο δωμάτιο της, η Ντάρια ξάπλωνε στο κρεβάτι από την μια πλευρά και η Στέλλα είχε καταλάβει τη γωνία με τα πόδια της να στηρίζονται στον τοίχο και τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά της.
«Πιστεύεις στη ζωή γίνονται όλα για κάποιον λόγο;»ρώτησε σε κάποια φάση η Ντάρια σπάζοντας τη σιωπή που είχε εγκαθιδρυθεί δυναμικά ανάμεσα τους τις τελευταίες ώρες.
Ήταν και οι δύο ανήσυχες, χαμένες σε αέναες σκέψεις και ενώ η Στέλλα που ήταν αυτή που συνήθως θα φρόντιζε να ανεβάσει το ηθικό σήμερα ήταν απόλυτα σιωπηλή και κακόκεφη.
«Πως σου ήρθε;»ρώτησε γέρνοντας το καστανόξανθο κεφάλι της προς τα πίσω για να την αντικρίσει.
Η Ντάρια σήκωσε απαλά τους ώμους της. «Το διάβασα. Και προσπαθούσα να καταλάβω για ποιον λόγο εγώ είχα αυτό το παρελθόν, για ποιον λόγο γίνονται όλα αυτά.»
Η Στέλλα άφησε την ανάσα της να βγει από τα πνευμόνια της αργά. «Πιστεύω ότι η ζωή δε μας χρωστάει τίποτα και ότι επειδή τρως σκατά δε θα σου δώσει κάποια στιγμή Νόμπελ ή Όσκαρ ή τιμητικό παράσημο. Είναι αυτό που είναι.»
Η Ντάρια έμεινε να την παρατηρεί. Της ακούστηκε απαισιόδοξο γιατί αυτή είχε αρχίσει να αισθάνεται πως τελευταία η ζωή την αντάμειβε έπειτα από όσα είχε περάσει και ο φόβος είχε φωλιάσει μέσα της στην περίπτωση να τα έπαιρνε όλα πίσω.
YOU ARE READING
The Perfect Match
Romance«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δε...
