The Perfect Match

7. Οριοθέτηση

Τις επόμενες μέρες ο Κωνσταντίνος ήταν και πάλι στην τσίτα. Για κάποιον πούστη λόγο το φιλί της δεν έβγαινε από το μυαλό του και του φαινόταν εντελώς άκυρο.

Το έριχνε στο ότι ήταν απλά αρκετά φρικαρισμένος με όλα τελευταία και αυτή η κοπέλα αντιδρούσε με τρόπους που τον ξάφνιαζαν. Γιατί δεν ήταν ο τύπος που έτρωγε τέτοια κολλήματα με ένα απλό φιλί.

Παρόλα αυτά την τελευταία εβδομάδα είχαν αποκτήσει μια καλή ρουτίνα μέσα στην οποία την έβλεπε όλο και περισσότερο να ανθίζει. Μιλούσε πιο εύκολα, γελούσε, έλεγε τη γνώμη της. Ήταν φανερά πιο χαλαρή χωρίς βέβαια να λείπουν και οι άβολες κινήσεις της ορισμένες στιγμές.

Την πήγαινε στην ψυχολόγο, μετά στο μάθημα με τη δασκάλα που της βρήκε, στα ενδιάμεσα κανόνιζε τις δουλειές του και στο σπίτι την έβλεπε να περνάει χρόνο με τη Στέλλα, που πράγματι τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους.

Ξεκίνησαν να βλέπουν ταινίες και της άρεσαν τα Harry Potter, οπότε τα βράδια συνήθως τα περνούσαν στον καναπέ. Τις έβλεπε να συζητάνε όταν γύριζε, να γελάνε. Ήταν καλό. Ακόμα κι όταν η Ντάρια δεν καταλάβαινε κάτι η Στέλλα δεν έδειχνε ποτέ ξαφνιασμένη, της τα εξηγούσε όλα υπομονετικά. Δεν το περίμενε αλλά ίσως η άφιξή της πράγματι την βοηθούσε.

Είχαν μπει σε σειρά αν και ο ίδιος απέφυγε να την πιέσει ή να την ρωτήσει για το παρελθόν της μέχρι να νιώσει εντελώς άνετα. Ήξερε πως δεν είχε όλον τον χρόνο του κόσμου μα τώρα που σιγά σιγά χαλάρωνε περίμενε την κατάλληλη στιγμή που πίστευε πως δεν θα αργήσει.

Το πρωί η Στέλλα πήγε στο στούντιο γιόγκα για το καθιερωμένο της μάθημα, με τον Φεντόροφ στο πλευρό της που καταριόταν την ώρα και τη στιγμή. Είχε εγκλιματιστεί λες και ζούσε πάντα στην πόλη και παρόλο που δεν ήταν χαρούμενη με τον περιορισμό του σωματοφύλακα φαινόταν απόλυτα αποφασισμένη να κάνει το καλοκαίρι της να αξίζει και να φέρει εις πέρας ο,τι είχε στο μυαλό της.

Μόλις επέστρεψαν σπίτι με την Ντάρια και ο Κωνσταντίνος έκανε ένα μπάνιο, την βρήκε να κάθετε στον καναπέ του σαλονιού και να λύνει ασκήσεις από το μάθημά της. Τις έκανε πάντα με το που γυρνούσε από αυτό, σαν να αγωνιούσε. Της άρεσε, είχε πολύ όρεξη να ασχοληθεί.

Έριξε μια ματιά πάνω από τον ώμο της και είδε πως αντέγραφε γράμματα της αλφαβήτου. Ο γραφικός της χαρακτήρας ήθελε δουλειά ακόμα φυσικά αλλά το προσπαθούσε.