Από την ημέρα που φιλήθηκαν στην κουζίνα ο Κωνσταντίνος ήταν περίεργα απόμακρος. Εξακολουθούσε να της συμπεριφέρεται άψογα, μα απέφευγε να βρίσκεται στον ίδιο χώρο μόνος μαζί της σαν να φοβόταν ότι θα χάσει τον έλεγχο.
Εκείνο το βράδυ, η Ντάρια με τη Στέλλα βρίσκονταν πάλι στο ίδιο μπαρ, μιας και ο Φεντόροφ είχε δουλειά και θα ερχόταν σε λίγο, ενώ ο Κωνσταντίνος ήταν κλεισμένος με τον Μαξ και άλλους άνδρες στο γραφείο.
Είχαν λοιπόν καθίσει στα ψηλά σκαμπό συζητώντας για τα γενέθλια της Ντάρια και για τη μέρα τους και όλα φάνταζαν τόσο χαλαρά που η Ντάρια ευχόταν να μείνουν έτσι για πάντα. Όσο πλησίαζε το τέλος του καλοκαιριού και ήξερε πως η Στέλλα θα έπρεπε να γυρίσει πίσω, ένα τούβλο καθόταν βαρύ στο στομάχι της παρόλο που την καθησύχαζε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χαθούν και πως θα βρισκόντουσαν στις γιορτές.
Το μέλλον ήταν πιο θολό από ποτέ παρόλα αυτά. Δεν μιλούσαν για αυτό με κανέναν και η ίδια δε ρωτούσε φοβούμενη για την απάντηση μα ήξερε πως δεν μπορούσε να το αποφεύγει για πάντα. Μα τουλάχιστον μέχρι το πέρας του καλοκαιριού ή όσο αποφάσιζαν πως θα την κρατούσαν απολάμβανε τις μέρες που κυλούσαν όμορφα.
Είχε ένα μέρος να αποκαλεί σπίτι και να το εννοεί και αυτό ήταν σπουδαίο.
«Τι να σας φέρω κορίτσια;»
Η Ιρίνα δούλευε χρόνια στο μαγαζί. Ήταν εντυπωσιακή, τα μαλλιά της βαμμένα κατάμαυρα και στιλπνά κάνοντας υπέροχη αντίθεση με το λευκό της δέρμα και τα ανοιχτόχρωμα μάτια της.
«Δύο τζιν. Με τόνικ.»πήρε την πρωτοβουλία να παραγγείλει η Στέλλα τα ποτά τους.
Η βραδιά ήταν ήσυχη προς το παρόν, αρκετά νωρίς για να γεμίσει ο χώρος με θαμώνες. Το μπιλιάρδο δεν ήταν κατειλημμένο αλλά υπήρχαν κάποια άτομα στην γωνία του μπαρ όπως και στην ακριβώς απέναντι μπάρα όπου δούλευε άλλη κοπέλα.
«Πρέπει να βγούμε σίγουρα το Σάββατο. Σε κλαμπ.»αυτό ήταν το νέο σχέδιο της Στέλλας για την εβδομάδα και ήξερε πως δε θα δυσκολευόταν να πείσει τόσο τη Ντάρια όσο τον Κωνσταντίνο που ήταν κλασικά υπερβολικός με την ασφάλεια τους.
«Θα συμφωνήσει ο Κωνσταντίνος;»
Η Στέλλα μούγκρισε κουρασμένη και ακούμπησε τους αγκώνες της της πάνω στο μπαρ. «Ρε δεν είναι ο κηδεμόνας μας. Γιατί όλοι θέλετε να πάρουμε άδεια από τον Κωνσταντίνο λες και έχει λόγο σε όλα;»
YOU ARE READING
The Perfect Match
Romance«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δε...
