Είχε ανοίξει ελάχιστα τα μάτια του όταν έξω έλαμπε ένα δυνατός ήλιος που τον τύφλωσε και έπειτα τα έκλεισε αδύναμα και παραδόθηκε στον ύπνο. Ήταν ανήσυχος, ένιωθε να τρέμει, κρύωνε. Έβλεπε σκηνές από τη συμπλοκή μπροστά του και ένιωθε να πονάει στο σώμα του μα δεν μπορούσε να προσδιορίσει το που.
Αισθανόταν ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε άλλο, να μιλήσει να σηκωθεί, να κουνήσει τα άκρα του.
Όταν τα άνοιξε ξανά είχε νυχτώσει και επικρατούσε μισοσκόταδο. Κάποιο χοντροκομμένο μηχάνημα έβγαζε ένα ελαφρύ, μπλε φως σαν λέιζερ μα και πάλι δεν έφτανε για να αναγνωρίσει τον χώρο. Οι αισθήσεις του ήταν στο μεταίχμιο αντίληψης και μιας χαώδους κατάστασης.
Βυθίστηκε πάλι σε μια ασυνείδητη χαλάρωση μα αυτή τη φορά όταν άνοιξαν τα βλέφαρα του το πρωί μπορούσε να διακρίνει στην άκρη του δωματίου μια θολή φιγούρα να κάθεται με τα πόδια διπλωμένα στην καρέκλα και με ένα βιβλίο να καλύπτει το πρόσωπο.
Προσπάθησε να καθαρίσει τον λαιμό του που αισθανόταν ξερό και αυτό τράβηξε την προσοχή της κοπέλας που κατέβασε το βιβλίο ακουμπώντας το δίπλα της και πετάχτηκε όρθια.
«Ξύπνησες!»αναφώνησε η Στέλλα και έτρεξε κοντά του στο κρεβάτι.
Τα καστανά του μάτια κινήθηκαν γύρω του με ταχύτητα που του έφερε έναν στιγμιαίο ίλιγγο. Ουδέτερα βαμμένοι τοίχοι, παράθυρο με άσχημα φιλμ, μηχανήματα που δεν αναγνώριζε. Ήταν στο νοσοκομείο.
Εικόνες από την συμπλοκή άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό του και όλα να βγάζουν νόημα ξετυλίγοντας ένα κουβάρι γεγονότων και συναισθημάτων. Αισθανόταν το σώμα του μαλακό σαν να έχει λιώσει επάνω στο στρώμα και συνειδητοποίησε πως ο λαιμός του ήταν καθηλωμένος σε ένα κολάρο ενώ το δεξί του χέρι περασμένο σε χοντρό, βαρύ γύψο.
«Πως νιώθεις; Οι γιατροί είπαν ότι θα αναρρώσεις πλήρως. Μια ελαφριά διάσειση, έχασες πολύ αίμα και θα έχεις και το χέρι σου σε γύψο για μερικές εβδομάδες.»
Ο Κωνσταντίνος έμεινε να την κοιτάζει. Ένας επίμονος πονοκέφαλος τον χτυπούσε ανάμεσα από τα φρύδια σαν σταγόνα από χαλασμένη βρύση.
«Έφτασε;»ψέλλισε με βραχνή φωνή.
Η Στέλλα άφησε το χέρι της πάνω στο δικό του και ένευσε θετικά. «Ναι και ανησυχεί. Παίρνει από χθες τηλέφωνα. Της είπα ότι είναι όλα καλά και παρέλειψα λεπτομέρειες για να μην την φρικάρω.»
YOU ARE READING
The Perfect Match
Romance«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δε...
