Υποτίθεται πως εκείνη την ημέρα δε θα έβγαινε από το σπίτι. Ήταν από τα πρωινά που προτιμούσε να αράξει στον καναπέ με βιβλίο, ταινία και φαγητό. Χθες έμεινε ξύπνια μέχρι αργά για να μιλήσει με τη Ντάρια και η σημερινή της διάθεση δεν ήταν η καλύτερη.
Παρόλα αυτά χάρηκε που άκουσε την φίλη της, που τα περνούσε ωραία στην Αμερική μα ανυπομονούσε να γύρισε πίσω. Δυστυχώς όπως όλα έδειχναν δε θα την προλάβαινε, μα υποσχέθηκε ότι θα έρθει Ελλάδα με την πρώτη ευκαιρία και η Στέλλα ήδη σκεφτόταν ποια μέρη ήθελε να της δείξει και τι πίστευε πως θα της άρεσε.
Ο Κωνσταντίνος είχε εξαφανιστεί από το πρωί. Τώρα που έλειπε η Ντάρια οι φροντίδες, τα πρωινά, το μεσημεριανό και οι κινήσεις είχαν περιοριστεί. Όχι ότι παραπονιόταν. Ήταν οκ με το να φροντίζει τον εαυτό της και ήξερε άλλωστε πως ο ίδιος ήταν υπερβολικός με το να προσέχει τη Ντάρια και οι περισσότερες κινήσεις ήταν για αυτήν.
Ο Μαξ με τη Λίζα δεν είχαν ακόμη βγει από το νοσοκομείο με τον γιο τους και ίσως τους επισκέπτονταν αργότερα αν έφτιαχνε το κέφι της.
Μόλις γέμισε ένα μπολ, σε μέγεθος μικρής λεκάνης, με ποπ κορν και κάθισε στον καναπέ του σαλονιού έτοιμη να δει την τρίτη ταινία στη σειρά για εκείνο το απόγευμα, άκουσε το κινητό της να χτυπάει. Το όνομα του Λεβίνσκι αναγράφηκε στην οθόνη και παραδόξως ένιωσε την καρδιά της να χάνει έναν χτύπο.
Οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για να βρίσκονται καθημερινά πλέον μπορεί και ολόκληρες ώρες χωρίς να τους διακόψουν και δεν αρνούνταν πως ακόμη κι αυτό δεν της έφτανε.
Σκεφτόταν πως είχε αρχίσει να εθίζεται οριακά στο άγγιγμα του, στη μυρωδιά του, στα φιλιά του οπότε μέσα της ανακουφιζόταν που θα έπαιρναν σύντομα αποστάσεις. Θα κρατούσε τον εαυτό της ασφαλή και τη συμφωνία τους ακέραιη, όπως έκανε πάντα.
Το σήκωσε και δεν πρόλαβε να μιλήσει πριν ακούσει τη φωνή του να δίνει κοφτές διαταγές.
«Βγες, είμαι απ' έξω. Ο Κωνσταντίνος με τον Αντρέι έχουν δουλειά εκτός πόλης και θα αργήσουν.»
Η Στέλλα σούφρωσε τα χείλη της.«Δεν μπορώ σήμερα.»
«Γιατί;»
«Μου ήρθε περίοδος.»σίγουρα δεν είχε διάθεση για σεξ και καλύτερα να του το έλεγε από την αρχή, για να κανονίσει κι την υπόλοιπη μέρα του.
Περίμενε να το δεχτεί και να φύγει αλλά η απάντηση του ήρθε άμεση και όχι αυτό που η ίδια πίστευε, ξαφνιάζοντάς την. «Δε με νοιάζει ρε, βγες. Θέλω να πάμε κάπου.»
YOU ARE READING
The Perfect Match
Romance«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δε...
