The Perfect Match

31. Λευκές μέρες

H Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα της Βαλκανικής χερσονήσου που ελάχιστα είχε επισκεφθεί σε μερικές δουλειές με τον Κωνσταντίνο.

Το κλίμα ήταν καλό, αν και προτιμούσε περισσότερο το κρύο. Δεν θυμάται να είδε πολλά εκτός από τα σύνορα με την Αλβανία και λίγο από την πρωτεύουσα οπότε προφανώς δεν ήταν ποτέ στα σχέδια και στις σκέψεις του να ζήσει εκεί.

Ήταν γέννημα θρέμμα Ρώσος, δε μιλούσε γρι τη γλώσσα της μεσογειακής χώρας κι όμως είχε προσγειωθεί στην Αθήνα και είχε αδειάσει δυο βαλίτσες με τα υπάρχοντά του σε ένα σπίτι στο οποίο θα έμενε στα νότια προάστια και μάλιστα έβλεπε θάλασσα. Ούτε η θάλασσα τον τρέλαινε.

Ο εξοπλισμός του θα έφτανε σε δύο μέρες προσεκτικά με μεταφορική και ο ίδιος ένιωθε τα χέρια του δεμένα και κάπνιζε στο μπαλκόνι με το κοντομάνικο. Ήταν Δεκέμβρης, πλησίαζαν Χριστούγεννα και η θερμοκρασία ήταν ακραία υψηλή. Και αυτό τον ενοχλούσε.

Εστίασε το βλέμμα του στον ορίζοντα. Είχε κάνει ξανά καινούρια αρχή σε ένα μεταίχμιο που άλλαξε τα πάντα την ημέρα που γνώρισε τον Άλεξ Ιωάννου και πλήρωσε για να τον βγάλει από τη φυλακή. Τότε ήταν ένα παιδάκι που η ζωή του θα άλλαζε τελείως και θα έμπλεκε σε έναν κόσμο που είχε ακούσει μα ποτέ δεν είχε πράγματι αντικρίσει.

Τώρα δεν ήταν πια παιδί. Τώρα ήταν άντρας με ένα όνομα πλέον στον χώρο, με λεφτά που δε φανταζόταν ποτέ πως θα έβγαζε, με το σπίτι των ονείρων του στη Ρωσία, τις μηχανές και τα αμάξια που πάντα ήθελε, τον πιο ακριβό εξοπλισμό και μια νέα οικογένεια.

Κι όλα αυτά για να μετακομίσει για πάντα στην Ελλάδα;

Ήξερε πως οι δουλειές του εδώ δε θα αποτελούν τόσο μεγάλη πρόκληση όπως αυτές στη Ρωσία, πως η καθημερινότητα που είχε συνηθίσει δε θα είναι πια η ίδια, πως ίσως να μην ένιωθε ποτέ απόλυτα σπίτι του αυτή τη χώρα κι όμως ήταν εδώ.

Γιατί ήθελε να είναι στο πλευρό του Κωνσταντίνου που του είχε φερθεί καλύτερα από αδερφός, αλλά κυρίως γιατί ήθελε να το προσπαθήσει και δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό του. Και αυτή δεν το ήξερε καν ακόμα.

Μόλις άκουσε το κουδούνι να χτυπάει έσβησε το τσιγάρο του και άνοιξε την πόρτα στον Κωνσταντίνο που τον περίμενε και έφτασε κλασικά αργοπορημένος. Η Ντάρια δεν είχε έρθει μαζί τους, καθώς θα τελείωνε πρώτα εκκρεμότητες με το ίδρυμα και θα επισκεπτόταν και τη Ρωσία συχνά μέχρι να βρει τρόπο να συμβάλλει κάπως από απόσταση.