Czego się najbardziej boję?
Przed czym lęku nigdy nie ukoję?
Lękam się zapomnienia,
Mojego grobu ciężkości odnalezienia.
Zastąpienia mnie po latach innymi szczątkami.
Nie wracania do mnie wspomnieniami.
Strach mnie przeszywa, że utracę znów kontrolę,
I uciekając od bólu we własnej krwi utonę.
Przeraża mnie milcząca otchłań,
Realność moich najgorszych sennych przesłań.
Dręczą mnie nocne koszmary,
Mego umysłu poczwary.
Dawniej lęki całkowicie mnie pochłaniały,
Okiełznałam je na tyle by przedwcześnie mego życia nie odebrały.
CZYTASZ
Tragiczne Wiersze
PoetryPisane pod wpływem emocji i natchnienia. Pierwsze wiersze są nieco beznadziejne, jednak to od nich zaczynałam i mam do niech sentyment. Najnowsze są o wiele bardziej dopracowane i mniej chaotyczne. UWAGA! Niektóre wiersze nawiązują do okaleczenia...
