Sprawiłaś, że naprawdę się urodziłam,
Przedtem tylko istniałam.
Choć z mego życia dawno odeszłaś,
To bezpowrotnie mą duszę do siebie przywiązałaś.
Sprowadziłaś mnie w same czeluści piekła,
Lecz ono mnie zaintrygowało.
Choć miłość Twa odeszła,
Moje istnienie całkowicie nie umarło.
Błądziłam w ciemności,
Aż nareszcie odnalazłam w sobie siłę,
Oddając się wrażliwości.
Zakopałam swą dawną mogiłę.
Trzymałam w ręku ostrze, ale Ty - Mistrzu zmieniłeś je w pióro i kazałeś tworzyć.
CZYTASZ
Tragiczne Wiersze
PuisiPisane pod wpływem emocji i natchnienia. Pierwsze wiersze są nieco beznadziejne, jednak to od nich zaczynałam i mam do niech sentyment. Najnowsze są o wiele bardziej dopracowane i mniej chaotyczne. UWAGA! Niektóre wiersze nawiązują do okaleczenia...
