Byłaś dla mnie światłem,
Reszta świata stawała się tłem,
Kiedy byłaś w pobliżu mnie,
Moje serce bezsilnie się gnie,
Bo wiem, że nigdy nie będziesz moja,
I nigdy nie chciałaś, bym była Twoja.
Wokół mnie gromadzą się cienie,
Bezsilność wgniata brutalnie w ziemie.
Pragnę Twej uwagi,
Lecz wyrazić tego nie mam odwagi.
Chce Cię wielbić i chwalić,
Wszystkie mosty dookoła spalić,
Byś chociaż przez chwilę,
Była bliżej mnie choćby na siłę.
Kiedy mnie przytuliłaś,
Towarzyszką swoją naznaczyłaś,
Myślałam, że jestem szczęśliwa,
Lecz to była tylko chwila.
Nawet jeśli dla Ciebie nic nie znaczyłam,
Ja całe serce w to włożyłam.
Na zawsze wyryłaś się w mej pamięci,
I tak zostanie do mej śmierci.
Wiem, że jestem podłym człowiekiem,
I nie zmieni się to z wiekiem,
Wiedz jednak, że zawsze chciałam żebyś wróciła,
I już mnie nigdy więcej nie zostawiła.
Na cóż moje życie bez Ciebie?
Liczę już tylko na swe ostatnie tchnienie.
CZYTASZ
Tragiczne Wiersze
PoesíaPisane pod wpływem emocji i natchnienia. Pierwsze wiersze są nieco beznadziejne, jednak to od nich zaczynałam i mam do niech sentyment. Najnowsze są o wiele bardziej dopracowane i mniej chaotyczne. UWAGA! Niektóre wiersze nawiązują do okaleczenia...
