O Miłości moja jesteś drogą, którą podążam w samotności.
Jestem niczyją córką na niczyjej ziemii.
Umierającą w szarej rzeczywistości.
Musisz mi wybaczyć, że uciekam od Ciebie.
Przywykłam do życia w wiecznej zmarzlinie.
W środku pragnę byś mnie zatrzymał.
I tak jak ja Ciebie – bezwarunkowo pokochał.
CZYTASZ
Tragiczne Wiersze
PoetryPisane pod wpływem emocji i natchnienia. Pierwsze wiersze są nieco beznadziejne, jednak to od nich zaczynałam i mam do niech sentyment. Najnowsze są o wiele bardziej dopracowane i mniej chaotyczne. UWAGA! Niektóre wiersze nawiązują do okaleczenia...
