Miłości jesteś drogą, którą podążam w samotności.
Wciąż oszukuje się, że nie potrzebuje bliskości,
Jednocześnie pragnę, by ktoś znowu stanął na mej drodze
Dając uczucie spokoju przez lata błądzenia utracone.
Proszę wyciągnij mnie z tej trwożnej i mrocznej ciemności,
Spraw by moje serce znów złączyło się w dawnej całości.
Choć wiem, że porywam się na coś niemalże niemożliwego,
Mam nadzieje na zmianę żywotu swego nieszczęśliwego.
Czymże w końcu jest życie w wiecznej samotności?
CZYTASZ
Tragiczne Wiersze
PoesíaPisane pod wpływem emocji i natchnienia. Pierwsze wiersze są nieco beznadziejne, jednak to od nich zaczynałam i mam do niech sentyment. Najnowsze są o wiele bardziej dopracowane i mniej chaotyczne. UWAGA! Niektóre wiersze nawiązują do okaleczenia...
