Vurgun(+18)

Kör Düğüm

Merhaba arkadaşlar. Umarım beğendiğiniz bir bölüm olur.🩷

Oy verip, yorum yapmadan geçmeyin lütfen. İyi okumalar🌸

Kalbimde bir kırk vardı ama bu öyle bir kırıktı ki kalbimin tam orta yerininin inanılmaz bir acıyla sızlamasına neden oluyordu. Buda yetmezmiş gibi inanılmazca bir korku salıyordu bedenime.

Karşımda duran yıllanmış adama şok içinde bakarken o koyu kahve gözlerini benden kaçırıp Yeşim'in onu yönlendirmesiyle benim olduğum tarafa ters düşen koridora doğru ilerlemeye başladı.

Gözlerimi onlardan çekip beni fark eden ve bana endişeyle bakan iki adama çevirdim.

Cihangir, gözlerimde ki yaşı fark etmiş olmalı ki babamdan hızlı davranıp endişeyle kaşları çatılmış bir yüz ifadesiyle bana yaklaştı.

"Ne oldu Mahi, ne bu halin?"

Sesindeki saf korku hayretle kaşlarımın kalkmasına neden olmuştu. Bana olan sinirinin bu kadar çabuk geçiceğini düşünmüyorken böyle bir tepki vermesi beni oldukça şaşırtmıştı.

Onu es geçip bana en az onun kadar endişeli bakışlar atıp onun sorduğu soruru yenileyen babama yaklaşıp bedenine kollarımı sımsıkı doladım. Buna ihtiyacım vardı.

Babam anında karşılık verip kollarını bana dolarken saçlarımı okşayıp " ne oldu güzel kızım söyle lütfen?" diye sordu.

Yutkunup babamın sert parfümünü solurken ondan uzaklaşıp gözlerimi kuruladım.

"Yok bir şey baba sadece seni özledim."

Babam beni çok iyi tanıdığı için doğruyu söylemediğimi anlamıştı. Bana tek kaşını kaldırarak sorgulayan bir ifadeyle baktı. Gözlerim babamdan ayırıp yanında sinir küpü olmuş adama değdirdim. Ona en masum bakışlarımı atarak"babamla biraz yalnız kalabilir miyiz?"diye sordum. Sesim oldukça kısık bir tonda çıkmıştı.

Bunu istemediği her halinden anlaşılan ve oldukça gergin olan Cihangir, istemeye istemeye kafa sallayıp "yanıma uğramadan gitme" diyerek bizden uzaklaştı.

O gidince gergince yutkunup babama baktım. Ellerimi tutup yanımızdaki bekleme koltuğuna oturdu. Bende hemen yanına oturdum.

"Kızım ne olduğunu söyleyecek misin?"

Ona gülümseyip içimdeki saçma sapan acıları görmezden gelerek inandırıcı bir ses tonuyla konuştum.

"dedim ya babam seni özledim hepsi bu"

Kaşlarını çatıp gözlerimin en derinine baktı babam. Bu cevabımın doğru olmadığına emindi ama söylemeyeceğimi anlayınca "peki öyle diyorsan öyle olsun prensesim" dedi.

Ona minnetle gülümsedim. Beni zorlamaması iyi olmuştu. Eğer üzerime gelse ağlardım. Ve ben ağlarsam çok ağlardım.

Ağlayınca krize giren bir yapım vardı. Yanlız kalmam şarttı. Eğer birileri üzerime gelip ne olduğunu irdelerse ağlamamın şiddeti artıyordu.

Babam yüzümün her detayını inceleyip "iyi olduğundan emin misin kızım? Çünkü kan çanağı gözlerin hiç de iyi bir durumda olduğunu göstermiyor"dedi.

Elimi tutan elini güven verecek bir şekilde sıktım. Yüzüme en yalancı gülümsememi kondurup bütün acılarımı bu tebbesümün ardına saklamaya çalışarak "iyiyim" dedim. "Beni boş ver sen nasılsın baba, İşlerini yoluna koydun mu tehlike ortadan kalktı mı?"

Babam gözlerini kaçırıp "evet her şey yolunda Eslem."dedi. Yüzünü bana çevirip minnetle ışıl ışıl parıldayan gözlerini yüzümde gezdirdi.