Yanık kumral teninin ısısını hissediyor keskin kokusunu iliklerime kadar duyumsuyordum.
Aramızda milimler vardı. Yutkunup gözlerini siyah harelerimde gezdirdi. Evet yine hiç yapmaması gereken bir şey yapıp cayır cayır yanan elini sıyrılmış tişörtümü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karşımda duran adam; babam. Bana yıllarca yalan söyleyen adam. Daha annemin ölüsü soğumamışken gidip yıldırım nikahıyla evlenen adam.
Ah ben ne kadarda saftım. Oysaki onun anneme olan aşkı nedeniyle yıllardır hayatına bir kadın girmediğini sanardım. Ama o beni göz göre göre kandırmıştı.
Ve sadece beni değil bizzat annemi de kandırmıştı. İfadesiz gözlerim onun gelmesini beklemediğim için şaşkınlık ve yoğun bir hayal kırıklığıyla ona odaklanmışken o benim bu halimin farkında olmaksızın kollarını bedenime dolayıp "Canım kızım iyi misin?"diye sordu.
Sanki haftalardır ortalarda görünmeyen o değilmiş gibi başımdan o kadar olay geçtikten sonra gelip bana "iyi misin?"diye sorması zaten sinirliyken sinirimi arşa çıkarmıştı.
Sanki benim iyi olup olmamı çok umursuyormuş gibi. Oysa onun tek derdi. Parası, şanı şöhreti, şirketi ve çekirdek ailesiydi.
Dolan gözlerimi yaşlar akmasın diye ard arda kırpıştırdım. Onun sarılışına tabi ki de karşılık vermemiştim.
O bunu fark etse de üzerinde durmamış Cihangir'e bakarak "Merhaba Cihangir"demişti.
Cihangir ifadesiz koyu yeşili gözlerini ona çevirmiş kaşlarını çatarak kafasını sallamakla yetinmişti. "kusura bakma Hünkar beyin rahatsızlığı için geçmiş olsuna gelecektim ama çok önemli işlerim çıktığı için anca fırsat bulabildim." Dedi.
Cihangir sert ses tonuyla "sorun yok"dedi.
Karşımızda rolden role giren babam dediğim adama hayal kırıklığıyla bakarken Cihangir elini belime koydu. Buna ihtiyacım onun desteğine ihtiyacım vardı.
Babamın gözeri bir an belime Cihangir'in belime doladığı koluna bakakalsada boğazımı temizleyip titreyen ve son derece hüzün akan ses tonumla "sen salona geç ben birazdan gelirim."dedim.
Sesimin soğukluğu onun ters bir şeyler olduğunun farkına varmasına neden olmuştu. Bir an düşünceli gözlerini gözlerime çevirip şaşkın bakışlarıyla kafasını olumluca salladı. O salona doğru yürüyünce Cihangir kapıyı kapatıp karşıma geçti.
O kadar üzgündüm ki... kaç gündür bir şekilde erteleyip durduğum gerçekler birazdan sert bir tokat gibi yüzüme çarpacaktı.
Cihangir'in kocaman sımsıcak avuçlarını yanaklarımda hissedince dolu dolu olan gözlerimi onun endişe barındıran koyu ormanlarına çevirdim.
"Bebeğim, iyi misin?"
O kadar içli bir şekilde bebeğim demişti ki. Gözlerimde akmaması için zorladığım sicim sicim yaşlar bir bir kaydı yanaklarımdan.
