🌼 ផ្កាមួយទង 🌼
" នោះជាស្រោមអនាម័យដែលខ្ញ៉ំប្រើហើយ និងមានទឹកកាមរបស់ខ្ញ៉ំដែរ! "
គ្រប់ពាក្យសម្តីដែលអ្នកកម្លោះបាននោយាយចេញមក ធ្វើឲ្យមុខសរលោងស្អាតរបស់ អាន់ណា ប្រែទៅជាក្រហមដូចផ្លែម្ទេស។
ទើបតែពេលនេះឯងដែលនាងបានដឹងថារបស់នោះគឺជាអ្វី គ្រាន់តែគិតថា ណាមជុន បានប្រើវាដើម្បីរកក្តីសុខឲ្យខ្លួនឯង ក៏ធ្វើឲ្យនាងក្តៅខ្លួនអស់ទៅហើយ។
នាងគិតក្នុងចិត្ត៖ នេះគេជាមនុស្សប្រុសមាត់ឆៅថ្នាក់នេះឬ?
ណាមជុន ញញឹមចុងមាត់ និងនិយាយបង្អាប់៖
" មុខក្រហមបែបនេះប្រហែលជាស្គាល់ហើយមែនទេ? "
" ចាស៎!ស្គ...ស្គាល់ហើយ អ្នកប្រុសដោះលែងខ្ញ៉ំបានហើយ "
នាងតបទៅកាន់គេវិញទាំងភ័យបុកពោះ និងប្រើប្រាស់កម្លាឱងដែលនៅសល់តិចតួចរុញគេចេញ។
គ្រាន់តែបាតដៃតូចៗនកងទន់ភ្លន់របស់នាងតូច ប៉ះជាមួយនឹងសាច់ទ្រូងហាប់ណែនទាំងសងខាងរបស់គេហើយ ធ្វើឲ្យ ណាមជុន មានអារម្មណ៍ថាផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេកំពុងតែមានចលនា។
នេះគេកើតឆ្លួតស្អីទៅ គ្រាន់តែក្មេងស្រីមិនដឹងខ្យល់អីម្នាក់ប៉ះពាល់ខ្លួនបន្តិច ក៏ធ្វើឲ្យត្រេកកាមបានដែរឬ ទាំងដែលខ្លួនទើបតែដេកជាមួយមនុស្សស្រីរួចសោះ ថែមទាំងច្រើនដងទៀតផង។
" គ្រាន់តែលេងសើចបន្តិចបន្តួចក៏មុខក្រហមដែរ "
ណាមជុន ក្រោកចេញពីនាងតូចទាំងក្នុងចិត្តមិនចង់ គេចង់បានពីនាងច្រើនលើសនេះ។ ក៉ំតែ អាន់ណា មិនទាន់គ្រប់អាយុនោះទេ ក៉ំអីនោះនាងបានដេកក្រោមរាងកាយរបស់គេតាំងពីយូរបាត់ទៅហើយ។
ឯ អាន់ណា វិញ គ្រាន់តែ ណាមជុន លែងឲ្យខ្លួនមានសេរីភាព នាងល្អីតរហ័សងើបឈរត្រង់ខ្លួនភ្លាមៗ ហេតុការណ៍មុននេះធ្វើឲ្យនាងប្រហោងពោះមិនតិចទេ ជាពិសេសកម្តៅដែលជាពីចុងម្រាមដៃរបស់ ណាមជុន នៅត្រង់ចង្ការរបស់នាងមិនទាន់រសាយបាត់នៅឡើយទេ។
នាងល្អិតសួរទៅកាន់គេទាំងមិនហ៊ានប្រឈមមុខ៖
" នាងខ្ញ៉ំអាចទៅបន្ទប់បានហើយឬនៅលោក ណាមជុន! "
