Kusursuz Bir Hayat

7. Bölüm(yeni kişiler)

Hafif bir sarsıntı hissederek gözlerimi açtığımda kendimi Kuzey'in olduğu koltuğa yaslamışken bulmuştum.

Gece boyu Kuzey'in elini bırakmamıştım ve burada uyuyakalmıştım. Kuzey'in oturduğu koltuğun koluna yanağımı yaslamış ve bacaklarımı katlamıştım.

Böyle bir pozisyonda uyuduğum için ise boynum ağrıyordu. Kafamı kaldırdığımda iki kahve rengi gözün bana baktığını gördüm.

Uyanmıştı üstelik elini tuttuğum için şaşkındı. Çünkü tutmuş olduğum eline bakıyordu ve gözleri fal taşı gibi açılmıştı.

Elimi çektim ve oturduğum yerden kalktım. Üstümü düzeltim. Kuzey elini bırakmama rağmen bakmaya devam ediyordu.

Elimi saçlarıma götürüp kafamı kaşıdım.

"Gece kabus gördün. Sonrada elimi tututtun..."

Dedim. Uykulu çıkan bir sesle.
Esnediğim için kolumu ağzımın önüne koyarak konuştum.

"Bende yanında kaldım... Sonra da uyuyakalmışım."

Gözleri benim gözlerime bakmaya başladı.

"Ben..."
Yutkundu.
"Elini tuttuğum için..."
Tutmuş olduğu elime baktı.
"Özür dilerim..."
Başını aşağı eğdi.

Gülümseyerek elimin birini omzuna koydum.
"Sorun yok... Herkes bazen yanında birinin olmasını ister... Ona destek çıkacak... Ve elini tutacak birine."

Dedim samimi olmasını istediğim bir tebessüm ile.
Sonra elimi omzundan hafifçe kaldırıp yeniden geri koydum.

"Hem arkadaşlar birbirine destek olmalıdır. Ve bende senin arkadaşın olduğum için senin yanında oldum."

Gözleri beklemediğim bir anda gözlerimi buldu. Gözlerime çok tuhaf bakıyordu ve sanki...

İçinde hüzün ama bir yandan da neşe vardı.

Elimi üstünden çektim. Arkamı dönüp omzumun üstünden
"Ben üstümü değiştireceğim. Bu yüzden gidiyorum. Kahvaltıda görüşüz."
Diyip arkamı dönmeden ona el salladım ve odama doğru gittim...

Aynanın karşısına geçtiğim gibi kendi kendime kahkaha atmaya başladım.
Çünkü resmen dağılmıştım. Saçım Karman çormandı ve yanağımda koltuğun izi vardı.

Kendi kendime gülme seyansım bitince dolabımdan mavi bir kot ve kolları salaş olan sarı ince bir gömlek giydim. Gömleğin yakalarının bir iki santim aşağısında daha koyu tonda sarı renkte dantellerle süslenmişti. Saçlarımı taradım, elime aldığım üç lastik toka ile saçlarımın iki yanında tutanlar alıp ördüm sonra onları arkada birleştirip bağladım.

Kaşlarımı düzelttim. Makyaj yapmama gerek yoktu. Sonuçta ben her hâlimde güzeldim.

Güzel ben işte. Daima kusursuzum...😁

Odamadan tam çıkacaktım ki kapının dışından
"Ben geldim gençlik!"

Diye bağıran bir erkek sesi duydum. Bu ses Kuzey'e ait değildi.
Kapıyı yavaşça açtım. Gördüğüm ilk şey arkası dönük olan Kuzey ve önünde duran bir kişiydi. Fakat Kuzey yüzünden o kişiyi göremiyordum. Görebildiğim tek şey elinde tuttuğu yeşil valiziydi.

Odadan dışarı çıktım ve yavaş adımlarla oraya doğru yürümeye başladım.
Kuzey'in önünde ela gözlü, dalgalı kumral saçları olan bir adam duruyordu. Kocaman gülümsüyordu ve gamzeleri belirginleşmişti.

Kuzey bir eli ile burnuyla alnının birleştiği yeri ovuyor ve sabır çekiyordu.

"Oğlum burası bedava tatil evi mi?!!" Diye bağırdı. Bu hareketi boşluğuma dnek geldiği için olduğum yerde sıçradım.