Aizen Heath
Nagmamadali akong pumunta sa room number ni calla. I want to see her. I want to see my calla so badly. I missed her so much
Nang makarating sa mismong pinto agad ko itong binuksan. Naabutan ko ang kaibigan ni calla sa loob. It's the woman earlier. Gulat itong nakatingin sa akin ngayon.
Hindi ko ito pinansin. Nakatutok ang paningin ko ngayon kay calla. I can't take my off her. It hurts me to see her lying on the hospital bed. Hindi ko hiniling sa tanang buhay ko na makita siya sa kalagayan niya ngayon. Para akong nang hina ng tuluyan akong makalapit sa kanya.
I failed to protect her..
Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa mga pasa niya sa katawan ngayon. May sugat din ito sa gilid ng labi niya.
"I'm s-sorry.." halos wala ng lumabas sa boses ko.
I gritted my teeth ng makita ang marka sa leeg niya. Halatang halata ang marka ng kamay don, nagkapasa na ito dahil sa higpit nagpakakasakal sa kanya. Mabilis na binalot ng galit ang katawan ko. I want to kill that guy again hanggang sa abo na lang ang matira rito.
"I-i-"
"I-i'll.. l-leave reeve to you, I'll visit her tomorrow" rinig kong takot na boses ng kaibigan ni calla saka ko narinig ang pagsarado ng pinto.
Malalim akong bumuntong hininga. I forgot Calla's friend for a moment.
Nanghihina akong umupo sa tabi niya. It pains me seeing her in this state. Marahan kong hinawakan ang mukha niya as gently as possible. Afraid that I might hurt her.
I bit my lower lip para pigilan ang sarili sa pag iyak. Gusto kong saktan at parusahan ang sarili dahil hindi ko man lang siya na protektahan. I failed as her girlfriend. Nahihiya ako sa kanya.
I'm useless.
I leaned myself closer at maingat na hinalikan ang sintido niya.
"W-wake up hon.."
I held her warm and soft hand at pinagsiklop ang mga kamay naming dalawa.
Hearing Calla's gentle heart beat somehow makes me calm. Maingat kong pinatong ang ulo ko sa torso niya. Looking at her this close is more than enough.
The gentle rhythm of her heartbeat brings a sense of calmness to my being, as she always does. The comforting warmth from her, that I always love. I want to feel it forever.
Narinig kong bumukas ang pinto. Hindi ko na ito nilingon pa dahil alam kong ang mga pinsan ko lang ito.
"Aiz, aalis na kami, will be back tomorrow, okay?" Narinig ko ang pag buntong hininga nito, nang hindi ko sila sinagot.
"Take a rest aiz" rinig kong boses ng iba ko pang pinsan. Wala akong lakas para magsalita ngayon.
"Zenzen.."
Isang tao lang ang tumatawag sa akin nito. No other than Rain. Lumingon ako sa kanya.
Lumapit siya sa akin at mahigpit akong niyakap.
"Your woman is brave.. she's going to be okay. Take a rest, okay?" Gusto kong umiyak sa kanya. Gusto kong sabihin na nasasaktan ako sa kalagayan ni calla ngayon. I kept myself silent. Tahimik ko siyang niyakap pabalik. I want to keep it myself. Ayaw ko silang mag aalala sa akin.
Kahit papano gumaan ang loob ko sa sinabi niya.
Rain is like my older sister. No, older sister of us. Ito palagi ang nasa tabi ko when there's a time when I'm not myself. She's there, para pakalmahin ako.
