Mr. V's Bunny

[FİNAL] 6.1

Bi tıkcık uzun bir bölüm oldu. Çaktırmayın. Lan bu bölüm öncekinden daha çok okunmuş. Bölüm mü atlıyorsunuz

Oy verin lütfenn‼️🦄💪🍞✨

--- -----

Jimin kapıyı hemen kapattığında öylece dikildi. Şişman doktorun paytak yürüyüşü ile koridorun başında belirdiğini gördüğünde anlık tereddütle yanına doğru koştu. Nedense kalp atışları hızlanmıştı. Oldukça heyecanlı olmasına rağmen boğazında kalmış gibi hissediyordu.

Adamın kolunu tuttuğunda doktor duraksadı:

-"Sorun ne?"

-"Hatırlamış olabileceğini söylemiştiniz!"

-"Evet?"

-"Hiç duymadığım insanlardan bahsediyor..." Jimin gözlerinin dolduğunu fark ettiğinde adamın elini bıraktı ve ceketi ile gözlerindeki yaşı sildi. Bay Jeon'u gördüğünde duyguları karışmıştı.

Doktor elini adamın omzuna koydu:

-"Endişenizi ve hayal kırıklığınızı anlıyorum. Ama merak etmeyin. Genelde beyin ameliyatı geçiren ya da en azından bir aydan fazla komada kalan hastalarda sık rastlanılan bir durum. Koma esnasında gördükleri ya da duydukları şeyleri gerçekle karıştırabilirler. Zamanla doğruyu ayırt edebileceğine eminim ama önce hastanın durumunu görmem gerek."

Jimin bakışlarından demek istediğini anladığında bir adım çekildi ve doktorun içeri girmesine izin verdi.

Yine de kapının açılması ile dışarı fırlayan Jungkook ikisinin de ödünü koparmıştı.

Jungkook kendisi için endişelenen Jimin'in kızarmış gözlerine baktı. Dolmuşlardı ve kendisinin bilmediği günler boyunca kim bilir nelerle mücadele etmek zorunda kalmıştı. Sarı saçlarını arkaya yatırmıştı ve her zamanki kot ceketi vardı üzerinde.

Dudaklarını birbirine bastırdığında koşar adımlarla aralarındaki küçük mesafeyi kapattı ve onu sıkıca kollarının arasına aldı.

Jimin başta şaşkınlıkla irkilse de havada kalan kollarını yavaş yavaş adamın sırtına sardı. Gözünden bir damla yanaklarından aşağı süzülmüş ve başını yasladığı yere, Jungkook'un hastane kıyafetine dökülmüştü.

Kendisini hatırlıyordu demek artık.

-"Anlamıyorum.." diye mırıldandığını duydu. Aylardır duyduğu sesindeki soğukluk yoktu. Gerçek Müfettiş karşısındaydı. Çenesini omzuna yaslayarak gözlerini kapattı. Kendini zor tutsa da dayanamıyordu. Azimle uğruna uğraştığı şeyi elde etmenin verdiği şaşkınlık ve heyecan ile taçlandırılmıştı sanki. Tekrar Bay Jeon'un dönmüş olması düşüncesi kalbini hızlı hızlı çarptırırken sırtına sardığı ellerinin yumruk haline geldiği ve üzerindeki kıyafetinin avcunun arasına toplanışını hissetti.

-"Seni onlardan koruyamadığım için özür dilerim Jimin..."

Sesi kulağında yankılanıyordu. Kendini tutamayıp hıçkırıklara boğulduğunda "Önemli değil" dedi kimden bahsettiğini bile bilmeyen düşünceleri sadece onun yumuşak sesinin getirdiği sıcaklığa odaklanmıştı. "Geri döndünüz...Beni hatırlıyorsunuz."

Doktor uzaktan hıçkırıklara boğulan adamı izlerken iki elini beline yaslamıştı.

--- ---

Jungkook Jimin'in kendine has şeftali kokusunu içine çektikten sonra titrek bir nefes vererek üzerinden çekildi. Burnu kızarmıştı. Aklında geçen binlerce sahne heyecandan yerinde durmasını engelliyordu ve o duygularına dahi engel olamıyordu. Ona gerçekten bir şey olduğunu hatırlıyordu.