Deniz'in Taslak Defteri

My Queen

(...)

Çok geçmeden tüm oda suyla dolmuştu. Eloise, boğulmamak için nefesini tuttu. En sonunda su, tavana kadar ulaşmıştı.

Suyun altında gözlerini açtı, etrafına bakındı. Burası, kuzeninin evindeki o küçük oda olamazdı; dipsiz, masmavi bir okyanustaydı. Yukarı baktığında, yüzeyi görebiliyordu.

Yukarıya doğru yüzmeliydi.

En azından küçükken yüzme dersi almıştı. Ancak Lucy olduğu yerde çırpınıyor, yüzeye doğru ilerleyemiyordu. Eloise ona doğru yüzdü. Kolundan tuttu ve tüm gücüyle onları yukarıya itti. Kolları defalarca suyu yardı ve sonunda ciğerleri havayla buluştu.

"Edmund?" diye bağırdı. "Burada mısın?"

Çok geçmeden yakınından bir ses geldi. "Eloise? Buradayım!"

"Neredeyiz?" diye sordu Lucy, boğazına kaçan sudan kurtulmak için öksürürken.

Edmund başını kaldırdı. Bir şey görmüş olmalıydı ki, gözleri faltaşı gibi açıldı. "Bilmiyorum," dedi, "ama bir an önce yüzmezsek gemi bizi ezecek!"

Haklıydı. Ejderha başlı kocaman bir gemi hızla onlara doğru geliyordu. Lucy'nin onu tuttuğundan emin oldu ve kollarının yettiği kadar hızla kulaç attı.

Arkalarından bir ses geldi, suya düşen bir şeyin çıkardığı şapırtı sesi... Ve bu seslerden bir sürü vardı.

Eloise, sırtındaki Lucy'nin yokluğunu hissettiğinde çığlık attı. "Lucy!"

Ardından da sıkıca beline sarılan bir kol hissetti. Kaçmak için çırpındı ama nafile, kolların sahibi onu gemiye doğru sürüklüyordu.

Zor olsa da arkasını döndü ve onun kim olduğunu gördü... Çırpınmayı kesti. Gözlerine inanamadı.

"Caspian?"

Caspian, ismini duymasıyla kıza baktı. Yüzündeki şaşkınlık yerini hızla farklı bir duyguya bıraktı. Ne olduğunu çözümleyemedi Eloise. Özlem? Sevgi? Ama gözleri ışıltıyla parıldıyordu ve hafifçe sırıtıyordu. "Sözümü tuttum." dedi. "Sizi bekledim, Kraliçem."

10.11.23
Ataya saygıyla...
~Deniz