Yapman gerekeni yapmadığında içeride; oldukça derinlerde bir sızı, bir rahatsızlık, bir hoşnutsuzluk hissedersin. Utanırsın bundan. Zaman geçmez, vicdan azabı bitmez; kimi zamanlar bir ses ile vücut bulur. Dikkatle dinle onu, bağırdığını duyacaksın: APTAL.
Tam olarak bu anı yaşıyorum.
Yani, bilirsin. İki canavar öldürünce, tarlalardan fareleri kovunca ya da... Ne bileyim, medeniyetleri kutsadığında insanlar senin mükemmel olduğunu düşünüyorlar. "Vay canına, ne tanrı ama!"
İşler böyle yürümüyor hayatım.
Ne kadar tanrı olsan da kusursuz olacaksın diye bir şart yok. Örnek vermek isterdim ancak en son bir tanrıya bunu söylediğimde biraz alınmıştı... Biraz.
Her neyse, demek istediğim; yeryüzünde yaşamaya mahkum bir tanrıysanız, bir sorun olduğunda herkes sizin gücünüze ve bilginize güvenir (Bunu yapmayın, lütfen). Ve hiçbir ilahi gücünüz olmadığından, sorunu çözemediğinizde daima suçlu olursunuz. Ama onu yapmanız gerekirdi.
Yapmam gerekirdi.
° ° °
Deniz
08.09.24
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz'in Taslak Defteri
FanfictionAklıma kurgularımla ilgili biiiiir sürü fikir geliyor. Hepsini bir arada toplamanın mantıklıca olduğunu düşündüm... Ancak dikkat edin, ağır spoiler darbeleriyle karşılaşabilirsiniz!.. Umuyorum ki zevkle okursunuz! Her bölüm birbirinden bağımsızdır! ...
