Part (8) Zawgyi

446 3 0
                                    

အိမ္ေတာ္အေပၚထပ္တြင္ ေလစိမ္းတို႔ကား။တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခပ္လ်က္ရွိသည္။ခြန္းျမတ္တေယာက္ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို လက္ၾကားညွပ္ကာ ေသာက္ေနသည္။ခြန္းျမတ္က အိမ္ေတာ္ကို ေရာက္လာသည္မွာ တစ္လခြဲခန႔္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ အိမ္ေတာ္မွ လူမ်ားႏွင့္လည္းရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္မႈရေနၿပီး အိမ္ေတာ္၏ အလုပ္အကိုင္မ်ားတြင္လည္း ခြန္းျမတ္ကို အားထားလာရသည္။

တေယာက္ထဲေအးေဆးေနခ်င္၍ လသာေဆာင္ေပၚတြင္လာေနေသာ္လည္း ‌အနားတြင္ ေတာက္တဲ့တေကာင္လို လိုက္ကပ္ေနေသာ အဏၰဝါက မ်က္ႏွာႀကီးတင္းၿပီး ေရာက္ခ်လာသည္။

"ခြန္ျမတ္...ငါ့ကို အသိမေပးပဲ ဘာလို႔ လာတာလဲ!!!"

အဏၰဝါေျပာေနသည္က ခြန္းျမတ္က သူလုံးဝလက္မခံနိုင္သည့္ အမွားႀကီး လုပ္ထားသည့္ပုံစံႏွယ္ ေျပာေန၏။

"ဘာေတြ ေစာက္စကားလားမ်ားတာလဲ ၊ ငါ တေယာက္ထဲကို ေနလို႔မရတာလား "

"မရဘူး...၊ ငါက မင္းမရွိရင္ မေနတတ္ဘူး"

ၾကာလာေတာ့ တပူးတြဲတြဲလိုက္ေနသည့္ အဏၰဝါ့အားၾကည့္မရလာေတာ့

"မေနတတ္ရင္ေသ....."

အဏၰဝါ့မ်က္ႏွာမွာေတာ့ တင္းေနၿမဲပင္။ခြန္းျမတ္လည္း သူ႕ဘာသာပင္ ဘာအမွားလုပ္ထားမိလဲမသိေတာ့။ေသခ်ာတာတခုက ခြန္းျမတ္ အမွားမလုပ္ထားျခင္းပင္။

"ခြန္းျမတ္..၊ ငါမင္းကို ခိုင္းစရာရွိတယ္"

"ေျပာ....?"

ခြန္းျမတ္က ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကိုသာ ေမာ့ေသာက္ေနရင္း အဏၰဝါေျပာမည့္စကားကို နားစြင့္ေနသည္။

"ငါ မင္းကို ခ်စ္ခိုင္းမလို႔.."

"ဘာ..!!.. ၊ ဘယ္သူ႕ကိုလဲ.?"

"ငါ့ကို...၊ ငါ့ကို မင္းခ်စ္ရမယ္"

ခြန္းျမတ္ ေသာက္ေနသည့္ ေဖ်ာ္ရည္ပင္ သီးသြားသည္။

"ငါက မင္းကို ဘာေစာက္ေက်းဇူး ရွိလို႔ခ်စ္ကမွာလဲ?"

"မသိဘူး..၊ ငါမင္းကို ရည္းစားစကားေျပာေနတာ ...၊ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြ မေျပာမေျပာခ်င္ဘူး ငါ့ကို အေျဖေပးေတာ့"

Strong heartbeat [ COMPLETE ]Where stories live. Discover now