Strong heartbeat [ COMPLETE ]

Part (22) Zawgyi

သိမ္းစရာရွိသည္တို႔ကိုသိမ္းၿပီး ခရီးဆက္ရျပန္ေပအုမ္းမယ္။ေက်ာက္ဖ်ာေအာက္မွစီးေနေသာ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရ ခပ္ေအးေအးရယ္ ၊ ေက်ာခင္းခဲ့သည့္ ေက်ာက္ဖ်ာခ်ယ္ရယ္ကိုေတာ့ စြန႔္ခြာလာခဲ့ၾကရၿပီ။ထမ္းသယ္စရာဝန္တို႔ကလည္း ပခုံးေပၚတြင္ ေပါ့သေလာက္ရွိေနပါ၏။ခရီးလမ္းမွာလည္း တဝက္ႀကိဳးစ ျပဳခဲ့ေခ်ၿပီ။

"ခြန္းျမတ္ "

အဏၰဝါက ခြန္းျမတ္၏ လက္ကို လွမ္းတြဲထားလိုက္သည္။

"ငါမင္းကို လက္တြဲထားခ်င္လို႔ "

ခြန္းျမတ္မွာ ၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးျပၿပီး ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ ။ အဏၰဝါ၏ ခပ္ႏြေးႏြေးလက္တစ္စုံကိုသာ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခရီးဆက္စျပဳခဲ့၏။

ျမက္ရိုင္းေတာတဲသို႔ တိုးဝင္စျပဳခဲ့ၾကေခ်ၿပီ။ ရွည္လ်ားလွေသာျမက္ရိုင္းတို႔က လူတစ္ရပ္စာခန႔္ပင္။ေရွ႕မွ ဓားရွည္ျဖင့္ ရမ္းေပးေသာ တံတိုင္းေၾကာင့္သာ သြားလမ္းေျဖာင့္ရ၏။

"ဒဏ္ရာက အဆင္ေျပလား တံတိုင္း "

ထင္မဏိ၏ အသံကား မတိုးမေလ်ာ့ အေနအထားတစ္ခုပင္။

"အင္း ..၊ ငါအဆင္ေျပပါတယ္ "

ျမက္ရိုင္းေတာကိူ ဓားျဖင့္ရမ္းလ်က္သာ ဆို၏။ေျမပုံထဲတြင္ပါေနေသာ ျမက္ရိုင္းေတာကိုကား ေရာက္စျပဳခဲ့ရၿပီ။ ခြန္းမုတ္မွာလည္း သံလိုက္အိမ္ျမႇောင္ကို လည္မွာဆြဲလ်က္။

ခ်စ္သူ႕၏ လက္ကိုတြယ္ဖက္
ဘဝခရီးၾကမ္းထြက္ေနရသည္ေတာင္
အခ်စ္ခရီးထြက္ေနရပုံႏွယ္.....

"အားတင္းထာေနာ္ ၊ဒီခရီးၿပီးရင္ ငါတို႔မွာ ေပ်ာ္စရာေတြပဲတန္းစီေနမွာ အခ်စ္ရဲ႕ "

ၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ေျပာေနေသာ အဏၰဝါ၏ စကားတို႔ေၾကာင့္ ခြန္းျမတ္မွာ အားျပည့္ရစၿမဲ။"ေမာေနရင္ေတာင္ မင္းလက္ကို ဆြဲထားရလို႔ ရင္ထဲမွာေမာေနတဲ့ အေမာက တစ္ဝက္ေျပတယ္ဟုသာ။

"ဟိုး.!!!"

တံတိုင္းမွာ တုန႔္ခနဲရပ္ခ်လိဳက္၏။ ‌ျမက္ရိုင္းေတာအဆ‌ံုးတြင္ေတာ့ ၿပိဳက်ေနေသာ ကမ္းပါးရံတစ္ခု။ဟိုဘက္ကမ္းႏွင့္ သည္ဘက္ကမ္းကြာဟေနသည္က ၾကားထဲတြင္ ခပ္လတ္လတ္တံတား တစ္စင္းစာခန႔္ပင္။