Obje

21- İmkansız

İyi okumalar :) Umarım beğenirsiniz.
Multi Burak :) Rüyanın çektiği fotoğraf.

'Merhaba ben Betül.' dedi ve gülümsedi kızıl kafa.
'Merhaba.' dedim ve surat asarak önüme döndüm.
'İlerden Dilek'i alalım Burak.' dedi gülümseyerek kızıl kafa.
'Pekala.' dedi ve gülümsedi Burak.
'Dilek kim?' diye sordum Burak'a doğru.
'En yakın arkadaşım.' dedi ve gülümsedi Betül.
İyi de sorum ona yönelik değildi.
'Hiç gördüm mü ki acaba?' dedim Burak'a bakarak.
'Bilmem bel..' dedi Burak ve Betül sözünü keserek 'Görmemişsindir.' dedi.
Cevap vermeyerek arabadan dışarıyı izlemeye başladım.
Canımı sıkmıştı. Burak'a sorduğum soruları hep kendi cevaplamıştı.
Burakla konuşmama izin vermemişti resmen.
Burak 5 dakika içinde arabayı durdurdu.
Sarışın bir kız arabaya binerken dikkatle onu inceledim. Bir yerden tanıdık geliyordu.
'Merhaba millet.' dedi kocaman gülümsemesiyle.
Herkesle selamlaştıktan sonra bende durarak 'Merhaba Rüya.' dedi.
Nerden tanıdığımı hatırladım.
'Merhaba.' dedim gülümseyerek.
Cafede bize bedava yemek veren şirin kızdı bu.
'Siz tanışıyor musunuz?' dedi Betül kaşlarını çatarak.
'Gayet tabii.' dedim ve dil uzatma istediğimi içimde tuttum.
'Cafeye gelmişti.' dedi Dilek.
Betül anlayadığını ifade eden sesler çıkardı.
20 dakikalık yol aldıktan sonra herkes arabadan inerek eşyalarını aldı.
'Buradan biraz yürüyeceğiz.' dedi Bora. Dilek gülümseyerek çantasını alarak Bora'nın yanına gitti.
Ceren'e baktığımda bana dudak büzerek Bora'nın peşine takıldı.
Burak ile Betül beraber yürümeye başladığında bende arkalarından tek başıma onları takip ettim. Fazlalık gibi!
Patika yolda yürürken etrafı inceliyordum.
Orman mükemmel bir görsel şölen sunuyordu.
Kokuyu içime çekerek etrafı dinlemeye başladım.
Bir ses duyduğumda yerimde durdum.
Herkes yoluna devam ederken ben etrafı inceliyordum. Tekrar ses duyduğumda bütün dikkatimi çalılıkların oraya verdim.
Hareket edince çığlık attım.
Burak hızla yanıma gelip kolumu sıkıca tuttu.
'Hey iyi misin?!!' dedi kolumu sıkarak.
Telaşlı görünuyordu.
Elimle çalılığı işaret ederek 'Orada bir şey var.' dedim.
Burak hafifçe kaşlarını çatarak kolumu bıraktı ve çalılığa doğru yürüdü.
Hızla Burak'ı tutarak kendime çevirdim.
'Burak gitme. Tehlikeli bir şey olabilir.' dedim.
Burak gülümseyerek elimi bıraktı ve ilerlemeye devam etti.
Çalılığa yetişince korkudan kalbim duracaktı.
Burak eğildiği yerden doğrulurken yüzünü buruşturarak elinde kulaklarından tuttuğu şeyi salladı.
'Çirkin bir tavşancık.' dedi yüz buruşturmaya devam ederek.
'Aaaa çok tatlı.' dedim ve koşarak tavşanı Burak'ın elinden aldım.
Yola devam ederken tavşanı bırakmaya hiç niyetim yoktu.
'Tavşanıda mı bizimle getirecek?' dedi Bora fısıltıyla Burak'a doğru.
'Getirsin acıkmıştım zaten.' dedi Burak kısık sesle.
Her şeyi duyabiliyordum GERİZEKALILAR!
Öyle bir şey yapmaları mümkün değildi. Sadece duyduğumu biliyorlardı ve dalga geçiyorlardı.
Yine de tavşanı kenara bırakarak sessizce 'Git tavşancık kurtar kendini. Yamyamların eline düşme.' dedim ve biraz daha itekleyerek yoluma koyuldum.

Yürümeye devam ederken çok yorulduğumu fark ettim.

'Daha ne kadar yürüyeceğiz?' dedim bıkkınlıkla.
'Bencede duralım artık.' dedi Ceren nefes nefese.
'Daha yürüyorduk ne güzel.' dedi Betül.
Kıza baktığımda hiç yorgun görünmüyordu. Kesinlikle bir sporcu gibi vücudu vardı.

'Pekala buraya çadırlarımızı kurabiliriz.' dedi Bora ve çantasını belinden indirdi.

Çadırları kurmaya başladığımızda herkes çok hızlı çalışıyordu. Benim ise bir çadırım bile yoktu.
'Heyyy! Benim çadırım yok.' dedim dudak büzerek.
'Hangi insan çadırsız kampa gelir ki?.' dedi Betül alay ederek.

'Rüyaa..' dedi Burak. Betülün sorusuna cevap olarak ve yanıma yaklaştı.

'Bana öyle bakma sana çadırımı vermem.' dedi Burak bana bakarak.
Yüz ifademi düzeltmeye çalışarak onlara baktım.
'Benimle kalabilirsin' dedi Ceren.
'Sorun değil sanırım dışarda uyumak istiyorum.' dedim ve gülümsedim.
'Yıldızların altında.' diye ekledim.
'Yıldızların altında yapılan çok hoş bir şey biliyorum.' dedi Burak çarpık gülümsemesiyle.
Şarkıyı ima ettiğini anlayarak 'Pis sapık.' dedim koluna yumruk attım.