Merhabalaarr nasılsınız? Biliyorum bu bölüm bir hafta geç geldi ama sınav haftamdı o yüzden bölüm atamadım tabii birde bölümümü isteyen kimse olmayınca da atasım hiç gelmedi.
Bakın bu kitap size zorla okutturulmuyor. Ya da zaten ben sınır koyan biri değilim. Ama okuyan olmasına rağmen emeğimi yok sayan okuyucularımın olması beni gerçekten üzüyor.
Bu kitabın başında da bu kitabı sınır koymayacağımı belirttim zaten ama lütfen sizden çok birşey istemiyorum. Bir oy bile nasıl motive ediyor beni yazmam için.
Lütfen dikkat edelim ve oy-yorumda bulunalım💕❤️
Bölüm şarkıları
- James Arthur/Car's outside
- Dua Lipa/ break my heart
- Mabel Matiz /Fırtınadayım
2 hafta sonra
Hayat ne garipti. İki hafta geçmişti herşeyin üzerinden. Ya da herşeyin üzeri örtülmüştü. Bilmiyordum. Bilemiyordum. Hissetmiyordum. Tüm hislerim elimden uçmuş gitmişti sanki. Üzüntü, kırgınlık, sevinç,mutluluk hiç birşey yoktu kalbimde. Acı dışında.
Yanımdaydı. Herkes yanımdaydı ama ben yalnız hissediyordum kendimi. Alıkoyamıyordum kendimi bu düşünceden
Kapının tıklatılması ile daldığım düşüncelerden arındım.
"Gel!"
Hilaldi büyük ihtimalle. Çünkü hastanede işim bitmişti.
"Yusuf Ali'm?"
"Bitanem"
"Ne işin var burda?"
Kapıyı kapatarak yanıma geldi. Elinde çiçek buketi vardı.
"İşim erken bitti sonra karımın da işinin erken biteceği aklıma geldi ve dedim ki ne zamandır baş başa yemek yemiyoruz, gezmiyoruz. Biraz geceye akalım dedim."
Bir ayağını arkaya alıp, diğerini hafif kırarak önümde eğildi. Elime uzanarak üstüne küçük bir öpücük bıraktı.
"Bugünü bana adamaya hazır mısınız leydim?"
Gülümsedim. Tek bu adamın yanında gülümsüyordum zaten. Kafamı olumluca salladım. "Gidelim prensim gidelim"
Ayağını düzelterek yeniden benden uzun olmayı başarmıştı. Aramızdaki mesafeyi sıfıra indirerek dudaklarımı öpmeye başladı.
Huzur buydu işte.
"Seni çok özledim." Elleri kalçalarıma indi. "Senin işin benim işim derken evde birbirimizi zor görür olduk" haklıydı. Gerçekten de birbirimizi yatarken görüyorduk sadece. "Bugün o günlerin acısını çıkartalım güzelim"
Sanki bu komutu bekliyor gibi kafamı salladım. Gülümseyerek alnıma öpücük kondurarak elimi tuttu.
"Gidelim o halde"
Odamın anahtarını alarak çıkmıştık el ele. Unutuyordum. Herşeyi unutuyordum. Ama sadece Yusuf Ali'nin yanında unutuyordum. Ne yapıyordu bilmiyorum ama beni öyle bir kendisine sürüklüyordu ki başka birşey düşünemiyordum. Bunu bilerek yaptığını da biliyordum. Kaç haftadır zayıfladığımın,güçsüzleştiğimin o da farkındaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMİN DOKTORU
ActionKALBİMİN DOKTORU "Ben seninle evlenmem diyorum neden anlamıyorsun beni?"diye soluduğumda hala gülüyordü ve bu beni çıldırtmaktan başka birşeye yaramıyordu. "Onu göreceğiz...Ve bu sözlerini evlendiğimizde sana hatırlatırım müstakbel karıcığım"'dedi N...
