සුදු රෝස [Non fic] (completed)

29. තාරා පැටියා.

"එපා එපා ඇහැරවන්න එපා"

අභී කිව්වෙ ගෙදර ට ආව නිසා සිතෙව් ව ඇහැරවන්න හදපු අනුධට. එනකල්ම අභීගෙ උනුහුමේ ගුලි වෙලා ඉදපු මේ සිතෙව් තාරා පැටියට හොදට ම නින්ද ගිහින්. එයාව දැක්කම ඒ නින්ද කඩන්න අභීට ලෝභ හිතුනා.

"ඉතින් එයා නිදි නෙ අභී අයියේ "

"කමක් නෑ අනුධ. මං එයාව ඇතුලට අරන් යන්නම්."

එහෙම කියල අභී සිතෙව් ව හරි පරිස්සමට එයාගෙ අත් අතරට ගත්තා. අභී ගෙ අත් අතර ඉද්දි සිතෙව් හරි පුංචි යි. ඒ බර අභීට දැනෙන්නෙවත් නැති තරම්. අභී සිතෙව් ව අත් අතරට අරන් කාර් එකේ දොර දිහා බලද්දින් අනුධ ඇවිත් දොර ඇරල දුන්නා අභීට ලේසි වෙන්න.

සිතෙව්වත් උස්සන් අභී ගේ ඇතුලට යනකොටත් අම්මා ඇහැරන් ඉන්නව. දැන් වෙලාව රෑ දහයත් පහු වෙලා. අභීගෙ අම්මා කොහොමත් අභී එනකල් ඇහැ පියාගන්නෙ නෑ. ඒක එයා ඉස්සර ඉදන් කරන දෙයක්. එයාගෙ පණ ටික නෙ මේ පුතා.

"අම්මා...!"

"අරන් එන්න පුතේ ඔය දරුවව මෙහෙට "

අභී අම්මා පස්සෙන් ම පඩි පේළිය නැගං ගියා සිතෙව්වත් උස්සන්. අම්මා සිතෙව් වෙනුවෙන් ලෑස්ති කරල තිබ්බ කාමරේ දොර ඇරල දුන්නා.

ඇත්තටම අම්මා හරි ලස්සනට කාමරේ පිලිවෙලක් කරලා. සිතෙව් ටම ගැලපෙන්න වගේ හරි ලස්සන කහ පාටකින් බෙඩ් ශීට්ස් පිලෝ කේසස් මාරු කරල තිබුනා. සුදු පාට ගාපු බිත්ති අතරින් ඒක හරි ලස්සනට කැපිලා පෙනුනා. ඇත්තටම ඒක සුවපත් වෙන්න හදන කෙනෙක් ට ගැලපෙන හරි ම සන්සුන් පාටක්.. කහ පාට.!

"පුතා ඔය දරුවව තියල එන්න. මං සිතෙව් පුතාගෙ යාලුවටයි පුතාටයි කෑම ටිකක් ලෑස්ති කරන්නම්."

"මට නම් කන්න බෑ අම්මා.."

"එහෙම් කියල බෑ පුතා. ඔයා නොකෑවොත් අර දරුවත් කෑම කන එකක් නෑ"

"ම්ම්... මං පහලට එන්නම් අම්මා. "

අභීගෙ ඔලුව අතාගාපු අම්මා තප්පර කීපයක් සිතෙව් දිහා බලන් ඉදලා මූනෙ ලස්සන හිනාවකුත් මවාගෙන කාමරෙන් එලියට ගියේ දෙන්නට කෑම ලෑස්ති කරන්න.