23.

302 16 13
                                    


Uğruna feda edilen bedeller insanı güçlendirmez ondan bir şeyler alır.

Aldıkları insanı zayıflatır. Ama insan farkına varmaz. Bu onda bağımlılık yapar.

Gözlerini duvardan ayırmayan akın sadece bakıyordu. Baktığı yer koca bir gölgeydi.

Onun nefretini temsil ediyordu. Kendini bir canavar hatta en kötüsü kendini bir insan olarak bile görmüyordu.

Duyguları yoktu.

Hisleri yoktu.

Sadece zihninde ve ruhuna bulaşmış kanın kokusu vardı.

İçinde sönmüş ama her an bir volkan gibi patlayacak öfkesi onu güçlü yapıyordu.

Ne kadar konuşulursa konuşulsun bu dünya da insanı anlık yaşatacak ve onun gücünü hissettirecek tek duygu öfke ve nefreti.

Karanlığın kalbinde yaşayan nefret bir insanın silahı olabilirdi.

Akının silahı da buydu. Nefretinden öfkesinden güç alıyordu.

Başını duvara yaslanmış bir şekilde öylece izliyordu. Bakıyordu dinliyordu.

Biraz sonra demir kapı açıldı ve içeri gökhan gardiyan girdi.

"Akın serezli cezan bitti çıkabilirsin "dediğinde gözleri gardiyana kaydı.

Yavaşca ayağa kalktığında gardiyanın yanından geçtiğinde hücreden çıktı.

Bloğuna giren akını gören demir ve tayfası "hoş geldin akın abi "diye konuşan kadir ile onu masaya çağırarak karşıladıklarında demir bir şey söylemedi.

Akın başını iki yana sallayarak "yok ben dinleneceğim "dedi demire baktığında onun da kendisini izlediğini gördü. Gözlerini ondan çekerek koğuşuna giren akın yatağına geçip oturdu.

Bekledi.

Bekledi.

Kapı açıldığında içeri demir girdi. Rahatını bozmadan giren kişiye baktı akın.

"Yeniden hoş geldin asker "dediğinde akın sadece bakkala ile yetindi.

Bunu garipsedi demir.akının gözlerine bakarken orada hiç bir duygu görünmüyordu. Bu demirin kaşlarının çatılmasına neden oldu.

Akına doğru yaklaşarak "iyi misin akın bir şey mi oldu "dediğinde akın çok şey oldu demek istedi ama demedi.

Nasıl söylerdi ki benim ruhum kirlendi.

Ellerimde kan izleri var.

Kabuslar görüyorum içimdeki ruhum bana acı veriyordu.

Ama insan olmakta böyle bir şeydi. Yargılandığı yer adliye mahkemesi değil vicdan mahkemesiydi.

Fakat akın ölmemek için öldürmüştü.

"İyiyim biraz yorgunum o kadar "dedi kuru bir ses ile. Demir akının gözlerine baktı ve başını sallayarak "o zaman sen dinlen sonra yanımıza gelirsin "dediğinde akın başını salladı.

Odadan çıkan demir ile yatağa uzandı akın. Gözleri tavanda gezinirken gözlerini kapattı.

İçindeki bu vicdan mahkemesi yıkılmak üzereydi. Akın vicdanını kaybetmek üzereydi.

AVLU.

Süleyman kara ve adamları avludan içeri girdiklerinde avludaki insanlara baktı.

Bir kaç tane masa ve tahta sandalye vardı. Büyük avlunun ortasındaki sandalyeye çıkan adamlardan biri "hey buraya bakın "diye bağıran adam ile herkes ona baktığında demir ve adamları onlara bakıyordu.

Süleyman demire bakıyordu aynı şekilde demirde." Süleyman ağa size diyecekleri var dinleyin "dedi masadan inen adam ile birlikte süleyman masanın yanına gelerek üstündeki ceketi adamlardan biri aldı.

"Beni buradaki eski mahkumlar çok iyi tanır "dediğinde demire ve cafere baktı.

"O yüzden sözü uzatmayacağım şayet sorunsuz bir şekilde burada kalmak istiyorsanız ve gününüz geldiğinde sorunsuz gitmek istiyorsanız yoluma çıkmayacak dediklerimi yapacaksınız "dediğinde demir sırıtarak "valla biliyor musun süleyman kardeş hiçte öyle bir zorunluluğumuz yok "dediğinde süleyman demire baktı.

"Demir beni çok iyi tanıyorsun burada ben varken neler yaşandığını "dediğinde demir ayağa kalktığında tayfası da onunla birlikte kalktı.

Demir süleymana doğru yaklaştı. "Biliyorum bilmez miyim. ama şunu sende çok iyi biliyorsun ben bu zamana kadar kimsenin emrine girmedim girmem de hem de senin gibi birine "dediğinde süleymanın dudakları yukarı kıvrıldı.

"O zaman arada dikkat et seni harcamayayım "dedi. Demir aralarındaki mesafeyi kapattığında süleymanın gözlerine bakıyordu.

"Harcasana Allah aşkına harca bak "dediğinde süleyman demirin gözlerine bakıyordu. Bu adamın yıllar geçtikçe bu kadar cesur olması onu şaşırtıyordu.

Büyümüştü yakışıklı bir adam olmuştu. Süleyman gülümsedi.

"Sen bunu istedin"dediğinde avludan içeri giren akın ilerdeki iki gruba bakarken süleyman yavaşça gözlerini akına çevirdi.

Aralarında geçen bakışma ile yutkunan demir faka bastığını hissediyordu.

Süleymanı akından uzak tutmalıydı yoksa hiçte iyi şeyler olmayacaktı.

*********************************
TABi Olmayacak amk kjkjkjk bölüm yorumu alayım hala iyleşemedim umarım çabuk iyleşirim.

KAFES: AVLU-BXBHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin