KAFES: AVLU-BXB

25.

Adalet varlığını yitirmiş can çekişen bir ölüye benzerdi. son nefesini verirken yaşadığını sandığınız o kanlı beden umutla hayatta bağlanmaya çalışan bir çok kişinin beklentisini doğururken son nefesinde umutla ölürdü.

umutları ölmüş bir insan her şeyi yapabilirdi. ölebilirdi ,öldürebilirdi de. varlığını zincirlenmiş bedenlerden korkmalı insan bu dünyada. ne yaparlarsa yapsınlar bu dünyayı onlar ateşe verirlerdi.

aradan geçen bir haftanın sonunda süleyman kara düzenini oturtmuştu. bu sürede bir çok bağlantı kurmuştu.

bulunduğu koğuş artık onun emrindeydi. sıradaki hedefi akındı. onun işini bitirmekti.

odasına giren adamına bakan süleyman elindeki tesbihini çekerken "abi cezaevi müdürü gidiyormuş "dediğinde süleyman karşısındaki adamına baktı.

"güzel "dedi. bunu daha önceden planlamıştı. cezaevinin başında kimsenin olmadığı bir anda isyan çıkartıp bundan faydalanarak akını indirmekti niyeti.

"sen çık bana osmanı çağır "dediğinde başını salladı. odadan çıkan adam ile süleyman yavaşça ayağa kalktı.

içeri giren yardımcısı osman "abi beni çağırmışsın "diye baktığında süleyman başını sallayarak osmana baktı.

"hazırlıklı olun "dediğinde osman süleymana baktı. "bugün mü "dediğinde süleyman sıkılmış bir ifade ile karşısındaki genç adama baktı.

"sen neden bir kerede anlamıyorsun osman he oğlum "dediğinde genç adam başını sallayarak "kusura bakma abi ben "dediğinde genç adam karşısındaki osmana baktı.

"avlu saatinde söyle çocuklara hazır olsunlar isyan çıkartacağız "dediğinde başını salladı osman. koğuştan çıktığında yerine geçip oturdu süleyman.

"merak etme kardeşim intikamını alacağım "dediğinde gözlerini ışık giren küçük pencereye çevirdi.

2 SAAT SONRA.

"abi her şey hazır "diyen osman süleymana bakarken genç adam başını sallayarak "asker nerde "dediğinde "çamaşırhanede tek başına "dediğinde süleyman osamana baktı.

"diğerlerine haber ver çamaşırhaneye gidiyoruz "dediğinde osman başını salladı. 

çamaşırhaneye giren süleyman ve diğer adamları arkası dönük olan akını bulduklarında akın arkasını dönüp ona bakan adamın gözlerine baktı.

"seninle tanışmamıştık demi akın kardeş "dediğinde süleyman karşısındaki kardeşinin katiline bakıyordu.

akın ifadesiz gözler ile karşısındaki adama baktı. "tanışmamıza gerek yok senin kim olduğunu biliyorum "dediğinde süleymanın tek kaşı havalandı.

"o zaman buraya neden geldiğimi de biliyorsun "dediğinde akın gözlerini ona bakan içerideki adamlara çevirdi. gözlerini süleymana çevirdi.

"bilmez olur muyum fakat şunu unutuyorsun "dediğinde bir adım öne çıktı. "ben diğer mahkumlara benzemem "dediğinde birden çamaşırhanenin içinde gizlenen demir ve adamları ortaya çıktığında süleyman onlara bakıyordu.

"sandığım kadar aptal  değilmişsin katil asker "dediğinde akının dudakları yukarı doğru kıvrıldı.

"ama sen bana tuzak kurabileceğini sanacak kadar aptalsın "dediğinde süleyman kaşlarını çattı.

tam iki grup birbirine girecekti ki içeri giren gardiyanlar ile durmak zorunda kaldılar.

"ne oluyor burada "diye baş gardiyan gökhan onlara bakarken akın baş gardiyana baktı.

"arkadaşlar kıyafetlerin hakkında bir şey soruyordu "dediğinde genç adam ona bakan adamın gözlerine baktı.

"herkes çamaşırhaneyi boşaltısın herkes kendi bloklarına"dediğinde süleyman son kez önce demire sonra da aksına bakıp adamları ile birlikte çamaşırhaneden çıktıklarında akın ve demirin tayfası da çıkmıştı.

"senden korkulur akın abi ya nasıl anladın "diye soran kadire baktı akın.

"isyanı başlatan kişi isyanda yoksa bir yerde bir av bulmuş demektir ben avı kendi ellerim ile verdim o kadar "dediğinde demir omuzuna bir tane vurdu.

"işte görmek istediğimiz akın bu "dediğinde birlikte kendi bloklarına geçtiler.

******************************************************************************************

AVLU KURGUSUNU YA BEŞ YA YEDİ BÖLÜM SONRA FİNAL YAPARIM SİZCE NASIL OLUR FAZLA SIKMAK İSTEMİYORUM. BÖLÜM HAKKINDA YORUMLARINIZI ALAYIM.