Φύλακας Άγγελος

Κεφάλαιο 21

Ο άντρας διασχίζει το δωμάτιο με βαριά βήματα. Ανοίγει το ντουλάπι, ρίχνει μια ματιά και κλείνει το πορτάκι με δύναμη απογοητευμένος. Βλαστημάει την τύχη του για τον προμηθευτή του. Με το σταγονόμετρο φέρνει το αλκοόλ ο κόπανος! Ακόμα και σε μοναστήρι περισσότερο οινόπνευμα βρίσκει κανείς... Βυθισμένος στις σκέψεις του, δεν αντιλαμβάνεται την πόρτα που ανοίγει και την φιγούρα που πλησιάζει προς την μεριά του με απειλητικές διαθέσεις. Όταν αισθάνεται την κάννη ενός πιστολιού κολλημένη στον αυχένα του, είναι πολύ αργά για να αντιδράσει.

- Πες μου ένα λόγο να μην σε σκοτώσω, έστω ένα!

- Πολίτη, ελπίζω να έχεις φέρει κανένα ουίσκι, γιατί έχω μείνει στεγνός εδώ και δυο μέρες, αποκρίνεται ο Καρράς και δοκιμάζει να στραφεί προς τον αστυνομικό, αλλά νιώθει την πίεση από το όπλο να δυναμώνει και κρίνει πιο συνετό να μείνει ακίνητος. Ρε, μύγα σε τσίμπησε; Τι έπαθες ξαφνικά;

Ο Πολίτης δεν βγάζει μιλιά. Απλώς συνεχίζει να κρατάει σταθερά το όπλο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Καρρά για λίγες στιγμές. Μοιάζει σαν να προσπαθεί να πάρει μια απόφαση, αν θα πατήσει την σκανδάλη ή αν θα υποχωρήσει. Τελικώς, κερδίζει η ψυχραιμία. Βάζει το όπλο στην θήκη του και απομακρύνεται από τον άλλο άντρα. Θα έλεγε κανείς ότι φοβάται πως αν μείνει για λίγο ακόμα κοντά του, ο Καρράς κινδυνεύει. Αυτή την αίσθηση δίνει τουλάχιστον στον εγκληματία όταν εκείνος γυρίζει να τον κοιτάξει. Με το ένστικτο που αναπτύσσουν όλοι οι άνθρωποι που ζουν καθημερινά στην κόψη του ξυραφιού, ο άντρας αντιλαμβάνεται ότι ο αστυνόμος χρειάστηκε πραγματικά πολλή δύναμη για να μην πατήσει την σκανδάλη λίγα λεπτά πριν.

- Σήμερα το πρωί, τριάντα αστυνομικοί έστησαν ενέδρα στο λιμάνι και, με την βοήθεια του λιμενικού, ερεύνησαν ένα πλοίο με τουρκική σημαία. Της ομάδας των αρχών ηγούμουν προσωπικά. Οι πληροφορίες μου έλεγαν ότι το πλοίο μετέφερε και σκόπευε να διοχετεύσει στην ελληνική αγορά ένα μεγάλο φορτίο από τις αηδίες που σκοτώνουν αβέρτα τόσο κόσμο. Θες να μάθεις τι βρήκαμε μέσα στα κιβώτια που ανοίξαμε; Μήπως μπορείς να μαντέψεις; Όχι, βέβαια. Πού να πάει το μυαλό σου; Γυναικεία εσώρουχα! Μόνο τα κινητά τους δεν έβγαλαν οι συνάδερφοι να με φωτογραφήσουν με τα σουτιέν και τα στριγκάκια και να με κάνουν βάιραλ! Την ίδια στιγμή που εγώ δέσμευα τόσους άντρες για να εξαρθρώσουμε ένα «επικίνδυνο» κύκλωμα διακίνησης λαθραίων βρακιών, σε ένα μικρό λιμανάκι έφτανε το πραγματικό φορτίο, αντίθετα με τις πληροφορίες που είχα εγώ... Πληροφορίες που μου έδωσες εσύ... Για πες μου, λοιπόν, για ποιο λόγο να μην σε ξαπλώσω κάτω μονίμως ή, έστω, να σε δέσω φιόγκο και να σε πάω στην Αλεξάνδρας;