Φύλακας Άγγελος

Κεφάλαιο 27

Έχουν αφήσει την Σόνια εδώ και μια ώρα. Ο Άγγελος οδηγεί προσέχοντας τον δρόμο, αλλά ρίχνοντας και ματιές στην Δανάη, η οποία φαινομενικά κοιτάζει αδιάφορα το τοπίο. Ο άντρας, ωστόσο, δεν ξεγελιέται από την ηρεμία που προσπαθεί να επιδείξει η κοπέλα. Παρόλο που η γνωριμία τους μετράει πολύ λίγο, θεωρεί ότι έχει αποκρυπτογραφήσει την εναλλαγή των συναισθημάτων της αρκετά καλά. Η αλήθεια είναι ότι η μικρή δεν μπορεί να κρύψει τι νιώθει. Αυτή την στιγμή, για παράδειγμα, είναι ολοφάνερο ότι είναι εκνευρισμένη, αλλά ο νέος δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο. Δεν πιστεύει ότι η αντρική αμφίεση είναι η αιτία που το πρόσωπό της έχει σκοτεινιάσει.

- Θα βρέξει, κάνει μια απόπειρα να ξεκινήσει μια συζήτηση.

Η Δανάη δεν του δίνει καμιά απάντηση, δεν γυρίζει καν προς το μέρος του. Αν εκείνος δεν την κοίταζε, αν είχε τα μάτια του μόνο στον δρόμο μπροστά του, θα νόμιζε ότι η κοπέλα δεν τον άκουσε. Αλλά είναι παραπάνω από βέβαιος ότι απλώς επέλεξε να αγνοήσει την προσπάθειά του να σπάσει την βαριά σιωπή που έχει πέσει στο αμάξι.

- Αν ρίξει όσο φοβάμαι, θα χρειαστεί να σταματήσουμε σε κάποιο εστιατόριο στην εθνική. Θα καθυστερήσουμε λίγο, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορέσουμε να το αποφύγουμε... Ο ουρανός δείχνει ιδιαιτέρως απειλητικός, συνεχίζει να μιλάει ο Άγγελος.

Είναι τα τελευταία λόγια που προκαλούν την αντίδραση της Δανάης, η οποία λέει χωρίς να στραφεί προς την μεριά του.

- Λυπάμαι που η δουλειά θα πάρει περισσότερο από όσο υπολόγιζες, σχολιάζει με ένα ύφος τόσο παραιτημένο που ξαφνιάζει τον Άγγελο.

Προσπαθεί να καταλάβει τι εννοεί με τα λόγια της η κοπέλα, για ποιο λόγο νιώθει σχεδόν θλιμμένη. Να ήταν θυμωμένη με τα ρούχα, θα το κατανοούσε, μα η λύπη που χρωμάτισε το σχόλιό της τον βρίσκει απροετοίμαστο. Ξαναφέρνει στον νου του τις ώρες που πέρασαν στο σπίτι της Σόνιας, προκειμένου να καταλάβει γιατί έχει πέσει τόσο πολύ η ψυχολογία της Δανάης, ώσπου ξαφνικά θυμάται κάτι που είπε ο ίδιος στο τραπέζι και είναι προφανώς η αιτία του σχολίου.

- Αυτό πιστεύεις; την ρωτάει, ενώ αποσπά το ένα χέρι του από το τιμόνι και την ακουμπάει στον ώμο, για να την αναγκάσει να γυρίσει προς το μέρος του.

Η κοπέλα ανασηκώνει τους ώμους της.

- Αυτό είπες, αντιλέγει. Δεν ξέρω γιατί με ενοχλεί ή με εκπλήσσει..., συνεχίζει πριν μιλήσει ο Άγγελος. Όλο αυτό είναι απλώς δουλειά, το κατανοώ. Ίσως θα ήθελα να νοιάζεται κάποιος για μένα αρκετά ώστε να προσπαθεί να με προστατέψει από οποιαδήποτε απειλή. Μην σε απασχολούν οι χαζές ανησυχίες μου, προσθέτει κάνοντας μια αδέξια απόπειρα να χαμογελάσει. Όλα καλά! Αν εξαιρέσεις ότι το μουστάκι μου προκαλεί φαγούρα, όλα καλά, λέει και ξαναγυρίζει προς το παράθυρο.

Ο Άγγελος δεν αφήνει την προσπάθειά της να αστειευτεί να τον μπερδέψει. Η κοπέλα είναι στενοχωρημένη και το ύφος της προκαλεί θλίψη και στον ίδιο. Από χθες που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι τους, έχει αντιμετωπίσει πολλές πτυχές του χαρακτήρα της, αλλά πάντα είχε να κάνει με ένα τρομαγμένο κορίτσι. Δεν είναι η καινούρια απειλή που μπήκε στην ζωή της που την έχει κάνει να κλειστεί στον εαυτό της, μα οι επιλογές άλλων που έχουν επηρεάσει την καθημερινότητά της, τον τρόπο με τον οποίο μιλάει, αντιδράει, συμπεριφέρεται προς τους υπόλοιπους ανθρώπους. Με μια αποφασιστική κίνηση, στρίβει το τιμόνι προς τα αριστερά, παρκάρει και σβήνει την μηχανή. Η Δανάη τον κοιτάζει απορημένη.

- Άκου, μικρή. Όσο κι αν εμπιστεύομαι την Σόνια, αφού κάθε φορά που έχω χρειαστεί την βοήθειά της, εκείνη δεν με έχει απογοητεύσει, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η ζωή σου. Είναι κανόνας αυτό. Δεν δείχνεις ποτέ πόσο πολύ νοιάζεσαι, γιατί αν αυτή η πληροφορία φτάσει στα χέρια του αντιπάλου, θα την χρησιμοποιήσει αδίστακτα εναντίον σου, θα έχει το πάνω χέρι. Όταν είπα, λοιπόν, ότι η δουλειά είναι δουλειά, ήταν για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ απλή δουλειά για μένα! Είμαστε εντάξει, λοιπόν; ρωτάει ήρεμα.

- Ωωω, αφού σου είπα, μην ασχολείσαι με τις χαζομάρες που λέω. Είμαι απλώς φορτισμένη. Λίγο τα τελευταία γεγονότα, λίγο η επικείμενη συνάντηση με τον πατέρα μου... Πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Ο Άγγελος την κοιτάζει με σταθερό βλέμμα, αναγκάζοντάς την να σταματήσει να μιλάει.

- Δεν είναι χαζομάρα να θέλουμε κάποιον στην ζωή μας που μας σκέφτεται και μας νοιάζεται. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Και το εννοώ όταν λέω ότι δεν είσαι απλώς δουλειά... Είπαμε, όταν δεν κλωτσάς και όταν δεν τρέχεις να μου ξεφύγεις, είσαι αρκετά συμπαθητική! της λέει πειράζοντάς την.

Η κοπέλα ανασηκώνει το φρύδι της δήθεν απορημένη.

- Αρκετά...;

- Άντε, περισσότερο από αρκετά. Και, πρόσεξε, μιλάμε μπέσα, άντρας προς άντρα!

Το πείραγμα έχει ως αποτέλεσμα η Δανάη να του δώσει μια ανάλαφρη μπουνιά στο μπράτσο, εμφανώς χαλαρωμένη. Ο Άγγελος κάνει ένα ψεύτικο μορφασμό πόνου.

- Μόλις ξαναέπεσες στο αρκετά, μεγάλε! λέει και ξαναβάζει μπρος την μηχανή.