Φύλακας Άγγελος

Κεφάλαιο 74

Στέκεται για λίγο απέναντι στην κοπέλα που έχει καθίσει στην πολυθρόνα και τον κοιτάζει ψυχρά, δίχως να τολμήσει να πει άλλη λέξη. Την περίμενε τέτοια υποδοχή, άλλωστε. Και χειρότερη, μάλιστα! Τελικώς, παίρνει θέση στον καναπέ, λίγο μακριά από την Δανάη, για να μειώσει το αίσθημα της απειλής που αισθάνεται ότι προκαλεί στην κόρη του, γνώση που τον κάνει να νιώσει με την σειρά του ντροπή.

Η κοπέλα ρίχνει μια έντονη ματιά στο ρολόι της, υπενθυμίζοντας με αυτόν τον τρόπο τα λεπτά που κυλούν. Πέντε, είπε... Ο Καρράς θέλει να χαμογελάσει, όχι με ειρωνική διάθεση, αλλά από υπερηφάνεια για την συγκροτημένη γυναίκα που έχει μπροστά του. Ξέρει ότι η Δανάη δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο ψύχραιμη όσο προσπαθεί να δείξει, αλλά η στάση της και το αγέρωχο ύφος της τον κάνουν να φουσκώνει σαν παγώνι. Αυτό είναι το κορίτσι του! Περήφανη και γενναία! Μόνο που αυτά τα αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά της δεν οφείλονται σε καμιά περίπτωση στην δική του επιρροή. Μάλλον το αντίθετο θα περίμενε κανείς.

Οι Ερινύες κάνουν την εμφάνισή τους, έστω με τόση καθυστέρηση, και του απευθύνουν δριμύ κατηγορώ, κάνοντας τους ώμους του να καμπουριάσουν. Τελικώς, με μεγάλη προσπάθεια ανασυγκροτεί τις δυνάμεις του, παίρνει μια βαθιά ανάσα και αρχίζει να μιλάει.

- Γιατί χάθηκες;

Η απρόσμενη ερώτηση ξαφνιάζει την Δανάη, που τον κοιτάζει αρχικά αποσβολωμένη, μέχρι που ξεσπάει σε νευρικό γέλιο.

- Ή παίζω στην πιο κακογραμμένη παράσταση που έχει υπάρξει ποτέ ή σου έδωσαν λάθος κείμενο να μάθεις, Πετρόψαρο! λέει ειρωνικά. Δεν νομίζεις ότι αυτή θα έπρεπε να είναι δική μου ατάκα;

Ο Καρράς τινάζεται ελαφρά όταν ακούει το παρατσούκλι με το οποίο είναι γνωστός στην πιάτσα. Αντιλαμβάνεται ότι η κοπέλα το χρησιμοποίησε επίτηδες, για να τον πικάρει, για να του δείξει ότι για εκείνη δεν βρίσκεται απέναντί της ο πατέρας της αλλά ένας διαβόητος έμπορος ναρκωτικών. Δεν την αδικεί.

- Με ρωτάς, λοιπόν; την προκαλεί με την σειρά του.

- Εσύ ήθελες να με δεις και να μου μιλήσεις, αντιγυρίζει εκείνη. Εγώ δεν έχω να σου κάνω καμιά ερώτηση, προσθέτει.

Ο άντρας ανασηκώνει τους ώμους σαν να αποδέχεται την απάντηση, αν και το ύφος της Δανάης δεν είναι διόλου πειστικό.

- Όπου κι αν βρισκόσουν, είχα τα μάτια μου πάνω σου, αρχίζει να λέει. Μέχρι..., μέχρι που έχασα τα ίχνη σου, συνεχίζει διστακτικά.