Φύλακας Άγγελος

Κεφάλαιο 55

Η βροχή που δειλά είχε προαναγγείλει την εμφάνισή της έχει πλέον ξεσπάσει με ορμή, διαλύοντας για τα καλά την αποπνικτική ατμόσφαιρα που υπήρχε. Στο απόμερο σπίτι, δυο άντρες κάθονται σιωπηλοί ο ένας απέναντι από τον άλλο, με ύφος σκληρό και αποφασιστικό. Η κοσμοχαλασιά που απασχολεί τον υπόλοιπο κόσμο δεν μοιάζει να τους ενοχλεί καθόλου. Ο ένας δίνει την εντύπωση ότι αν τον αγγίξεις, θα εκραγεί, ενώ ο άλλος διασκεδάζει εμφανώς με την κατάσταση.

- Ειλικρινά τώρα, πίστεψες ότι θα δεχόμουν τον λόγο σου ότι θα κάτσεις εδώ, σαν καλό παιδάκι, και θα περιμένεις τις επισκέψεις μου; Πίστεψες πραγματικά ότι δεν θα έχω πάρει τα μέτρα μου, ώστε να βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο που σε άφηνα κάθε φορά που έφευγα; Τι στο καλό; Μήπως έχω κάνει στο μέτωπο τατουάζ την λέξη «ηλίθιος» και δεν το έχω καταλάβει;

Ο άντρας που ακούει τόση ώρα τις συνεχείς ερωτήσεις που, στην ουσία, δεν περιμένουν απάντηση, εξακολουθεί να κοιτάζει τον τύπο που τον εμπαίζει. Ο εκνευρισμός του διαγράφεται στα χαρακτηριστικά του προσώπου του, καθώς και στο μονότονο και επίμονο τράνταγμα του ποδιού του. Παρόλο που προσπαθεί να μην δείξει πόσο νευριασμένος είναι, στάση που επιχειρεί να υπογραμμίσει με το να κάθεται σταυροπόδι, σαν να βρίσκεται σε καφετέρια με ένα φίλο, η αλήθεια είναι ότι δεν ξεγελάει κανένα.

- Πολίτη, είσαι μεγάλος μαλ...

- Τς, τς, τς... Πρέπει να αποδέχεσαι τις ήττες σου με περισσότερη χάρη, Καρρά! τον διακόπτει ο αστυνόμος χαμογελώντας. Άλλωστε, για να είμαστε ωμοί, για αυτό δεν διάλεξες εμένα για να παραδοθείς; Επειδή δεν αφήνω τίποτα στην τύχη;

Ο Καρράς κατεβάζει τους ώμους, παραιτημένος ίσως για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία. Σκέφτεται όσα λέει ο Πολίτης και συνειδητοποιεί ότι δεν έχει άδικο στα λόγια του ο αστυνόμος. Με την ευκολία στην προσαρμογή, για την οποία είναι άλλωστε γνωστός, υπολογίζει την θέση του και κατανοεί ότι έπαιξε κι έχασε, αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.

= Δεν καταλαβαίνεις, Πολίτη! Εμένα πες με ό,τι θες, αλλά εδώ παίζεται η ζωή της κόρης μου! Από την μία, δεν μου επιτρέπεις καν να επικοινωνήσω με τον άνθρωπό μου και, από την άλλη, οι πληροφορίες που μου δίνεις πέφτουν με το σταγονόμετρο. Δεν προσπάθησα να στην φέρω. Ξέρω ότι δεν μπορώ να ελπίζω να με πιστέψεις. Ο πρότερος μου βίος δεν είναι υπέρ μου... Αλλά δεν προσπάθησα να σε εξαπατήσω!

Η ένταση με την οποία τονίζει τα λόγια του κάνει τον Πολίτη σχεδόν να τον λυπηθεί. Δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στον κακοποιό με τον οποίο συνεργάζεται το τελευταίο διάστημα, κάτι που φαίνεται και από τις ασφαλιστικές δικλείδες που έθεσε σε εφαρμογή, προκειμένου να μειώσει όσο το δυνατόν τα ενδεχόμενα να βρεθεί ξεκρέμαστος από πιθανή κακή προαίρεση του Καρρά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνεται πλήρως την πατρική αγωνία του κακοποιού. Όσο κι αν τον σιχαίνεται για τις δραστηριότητές του, όσο κι αν τον έχει άχτι εξαιτίας των συνεπειών που είχαν στο παρελθόν στην προσωπική ζωή του αστυνόμου οι συγκεκριμένες δραστηριότητες, η ηθική ακεραιότητα του Πολίτη δεν αφήνει τον κυνισμό να τον καταβάλει.

- Σου εξήγησα τους λόγους για τους οποίους δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μιλήσεις με τον άνθρωπό σου, λέει ήπια. Δεν είναι από καπρίτσιο, ούτε θέλω να σε βασανίσω. Κι αν οι πληροφορίες που σου παρέχω πέφτουν με το σταγονόμετρο, όπως λες, είναι επειδή και σε μένα έρχονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Έχε μου εμπιστοσύνη, Καρρά! Η ζωή οποιουδήποτε αθώου έχει για μένα αξία ιερή. Δεν εξετάζω ποιος είναι ο πατέρας και η μάνα των ανθρώπων που προστατεύω. Επειδή είχε την ατυχία η ταυτότητά της να γράφει το δικό σου όνομα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βάλω τα δυνατά μου για να έρθει η κόρη σου στην Ελλάδα σώα και αβλαβής. Εδώ, ρε, φροντίζω να συνεχίσεις να αναπνέει η αφεντιά σου, και δεν θα κάνω το παν για μια κοπέλα που δεν φταίει σε τίποτα στο κάτω κάτω;!

Με αυτά τα λόγια, σηκώνεται, βγάζει από το ντουλάπι δυο ποτήρια και τα γεμίζει ουίσκι. Στην συνέχεια, προτείνει το ένα ποτήρι στον Καρρά, ενώ πίνει μια μεγάλη γουλιά από το δικό του. Όταν τον ειδοποίησε ο συνάδερφός του για την απόπειρα του Καρρά να απομακρυνθεί από το εξοχικό, η αδρεναλίνη του Πολίτη χτύπησε κόκκινο. Βγήκε με συνοπτικές διαδικασίες από το διαμέρισμά του, χωρίς να παραλείψει να πάρει τις απαραίτητες προφυλάξεις, φυσικά, και έσπευσε στο προάστειο της πρωτεύουσας που φιλοξενεί εδώ και κάμποσο καιρό τον κακοποιό. Τώρα, όμως, που όλα έχουν επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση, ο αστυνόμος νιώθει την υγρασία να τον περονιάζει. Η ζεστασιά του αλκοόλ είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη˙ είναι ευεργετική.

- Τον εμπιστεύεσαι δαύτον; ρωτάει ξαφνικά ο Καρράς.

Ο Πολίτης τον κοιτάζει με νόημα.

- Παράτα μας, ρε Πετρόψαρο! Αν δεν του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη, δεν θα τον είχα εμπλέξει σε όλα αυτά. Παίζει το κεφάλι του με το να με καλύπτει όταν δεν μπορώ να είμαι εδώ, η εντιμότητά του δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Ο Καρράς αδειάζει το ποτό του με μια κίνηση, σηκώνεται και ξαναγεμίζει το ποτήρι του.

- Πολύ καλός, ο άτιμος! Δεν τον πήρα πρέφα!