Φύλακας Άγγελος

Κεφάλαιο 66

Το αεροπλάνο έχει πλέον ακινητοποιηθεί στον διάδρομο προσγείωσης και οι επιβάτες έχουν αρχίσει να το εγκαταλείπουν. Άλλοι προχωρούν βαριεστημένα ανάμεσα στις σειρές καθισμάτων, ενώ κάποιοι μοιάζουν πιο ανυπόμονοι. Τα αεροπορικά ταξίδια, αν και κάτι παραπάνω από ρουτίνα εδώ και πολλά χρόνια, εξακολουθούν να προκαλούν άγχος σε αρκετούς ανθρώπους και δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν θέλουν να περνούν μέσα σε ένα αεροσκάφος περισσότερη ώρα από την άκρως απαραίτητη.

Δύο άτομα, ωστόσο, δεν φαίνεται να βιάζονται να κατέβουν από το αεροπλάνο. Η Δανάη έχει σχεδόν παγώσει στο κάθισμά της. Άκουσε την φωνή από το μεγάφωνο που τους ειδοποιούσε για την άφιξή τους στην Ελλάδα, μα δεν έχει κάνει καμία κίνηση για να ακολουθήσει και εκείνη τους υπόλοιπους επιβάτες. Ο Άγγελος, από την άλλη, σηκώθηκε για να διευκολύνει τον άντρα που καθόταν δίπλα του να περάσει, αλλά μετά ξανακάθισε, περιμένοντας την αποβίβαση όλων των ανθρώπων που είχαν ταξιδέψει μαζί του. Το βλέμμα του παραμένει κολλημένο στην κοπέλα, αντιλαμβανόμενος τον δισταγμό της.

Μια αεροσυνοδός συνειδητοποιεί την καθυστέρηση και σπεύδει να παρέμβει, για να δει τι τρέχει, αλλά την προλαβαίνει ο Άγγελος, που της κάνει ένα νεύμα, δείχνοντας ότι θα αναλάβει εκείνος δράση. Πράγματι, αφού έχει αφήσει όλους τους επιβάτες να φύγουν, πλησιάζει την Δανάη και την ακουμπάει ελαφρά στον ώμο.

- Έλα, μικρή, πρέπει να κατέβουμε, της λέει απαλά.

Η κοπέλα στρέφεται προς την μεριά του. Το υγρό της βλέμμα δείχνει ξεκάθαρα την μάχη που μαίνεται μέσα της. Ο Άγγελος νιώθει την θλίψη της και την αγωνία της, μα δεν έχει την πολυτέλεια να της αφήσει άλλο χρόνο. Έχει φτάσει η ώρα να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους. Δεν ωφελεί να κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στην δυσκολία. Προσπαθεί να της μεταφέρει τις σκέψεις του, ελπίζοντας ότι η Δανάη θα ξεπεράσει τους φόβους της και ότι θα τον ακολουθήσει.

Πράγματι, η κοπέλα δείχνει να διαισθάνεται όλα όσα θέλει να της πει δίχως λόγια. Σηκώνεται τόσο αργά που θα δικαιολογούνταν μονάχα για άτομο προχωρημένης ηλικίας. Κρατώντας σφιχτά την τσάντα της στην αγκαλιά της πιάνει το χέρι που της προτείνει ο Άγγελος και τον ακολουθεί σχεδόν μηχανικά. Κατεβαίνουν και μπαίνουν στο πουλμανάκι που θα τους μεταφέρει στην αίθουσα όπου θα περάσουν από έλεγχο για να πάρουν κατόπιν τις αποσκευές τους.

Τα επόμενα λεπτά κυλούν γρήγορα και αργά ταυτοχρόνως για τους δυο τους. Η Δανάη κινείται σαν πειθήνιο ρομπότ˙ απλώς επαναλαμβάνει τις κινήσεις του Άγγελου, σαν να παίζουν σε ένα παιδικό παιχνίδι στο οποίο νικητής βγαίνει όποιος καταφέρει να αντιγράψει καλύτερα ό,τι κάνει ο άλλος. Σύντομα, έχουν τελειώσει με τον έλεγχο διαβατηρίων και, καθώς δεν έχουν αποσκευές, αποχωρούν από το αεροδρόμιο χωρίς επιπλέον χάσιμο χρόνου.

Ξαφνικά, η Δανάη αφήνει το χέρι του Άγγελου και κοκαλώνει στην θέση της, αρνούμενη να κάνει βήμα. Ο άντρας γυρνάει και την κοιτάζει απορημένος. Εκείνη του ρίχνει ένα έντονο βλέμμα πριν μιλήσει.

- Δεν είναι ανάγκη να με πας εσύ στον πατέρα μου, λέει με αποφασιστικό τόνο. Πες μου πού πρέπει να πάω και θα είμαι εκεί, προσθέτει.

Ο Άγγελος ακούει την πρότασή της δίχως να κρύβει την έκπληξή του. Δεν μπορεί να υποψιαστεί καν από πού ήρθε η συγκεκριμένη ιδέα στην κοπέλα.

- Μα δεν καταλαβαίνεις; ρωτάει σχεδόν απεγνωσμένα. Είναι η δική σου ευκαιρία να ξεφύγεις από όλα αυτά! Φύγε και μην κοιτάς πίσω σου, σε παρακαλώ!

Ο Άγγελος την πλησιάζει, απλώνει το χέρι του και το ακουμπάει σε ένα απαλό χάδι στα μαλλιά της. Η κοπέλα τον αγκαλιάζει με δύναμη, σαν να αντλεί κουράγιο από την ζεστασιά της επαφής της με το κορμί του.

- Μικρή, μαζί ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι, μαζί και θα το τελειώσουμε, της λέει ήρεμα στο αυτί.

Η Δανάη επιχειρεί να διαμαρτυρηθεί, νομίζοντας ότι εκείνος δεν την εμπιστεύεται ότι θα κάνει αυτό που είπε, ότι δηλαδή θα πάει στην συνάντηση με το Πετρόψαρο, αλλά ο νέος δεν της αφήνει το περιθώριο να μιλήσει.

- Ό,τι κι αν γίνει, να θυμάσαι ότι δεν είσαι υποχρεωμένη ούτε να τον πιστέψεις, ούτε να μείνεις στην χώρα. Γενικώς, κανείς δεν σε υποχρεώνει να κάνεις τίποτα! Άκουσε τι έχει να σου πει και μετά εσύ αποφασίζεις τις επόμενες κινήσεις σου. Εγώ... Άσε με εμένα, μικρή! Εγώ έχω προδιαγράψει εδώ και καιρό την δική μου ζωή...

Η Δανάη εγκαταλείπει την προσπάθεια να πείσει τον Άγγελο. Τον πιάνει πάλι από το χέρι και συνεχίζουν να προχωρούν, προσπερνούν τα ταξί και κατευθύνονται προς την μεριά βραχύχρονης στάθμευσης.

Και τότε ξεσπάει ο τρελός χαμός.