The Unchosen Wife (Book II) Mature Content/Rated 18

Trembled

A/N: Beke nemen makasuyo ng votes at comment jan 😊 let me know what you think para naman mas ganahan akong magsulat 😬

Chapter Dedicated to: enbstmoerd & roselynancaja
Salamat po sa flood votes 😊

********

Alas onse ng gabi nang matapos siya sa lahat ng gawain niya. Alas onse na pero hindi pa rin nakakauwi si Levi. She grabbed her phone and up until now, she haven't received any replies from him. Kung andoon man siya kasama ni Cali, napakasama naman niyang tao upang ipagkait si Levi dito. It was clear that he just wanted is his child but, undeniably, she's hurt.

As she scroll down some newsfeed in her facebook page, a picture tore his heart apart. Nanginginig siyang tingnan ang picture na pinost ni Cali were Levi is tagged. Nasa isang magarbong restaurant sila kasama ang buong pamilya nito. Magkatabi silang nakaupo at pati ang lola niya na nag-iisang may malinis na intensyon sa kanya ay andoon.

Dinner with his family. Thanks for inviting me, ma and pa.

Napatakip siya ng bibig sabay humagulgol sa pag-iyak. She felt a deep sense of betrayal or abandonment. Her heart hurts as if it's been shattered into a million pieces. Levi choses her but somehow, she lose. Parang niyurakan ang pagkatao niya na matapos siyang gamitin ay itinapon na lamang sa isang tabi na tila wala na siyang silbi.

Her hands were shaking, hindi nito alam kung anong pinaggagawa ng mga kamay niya pero sadya itong pumunta sa messenger niya at tinawagan si Warren. Yeah, si Warren. He said that he will always be there for him.

"Addi?" a warm soft voice sent a relief to her broken heart.

When she said that she wants to see him, he immediately ended the call and ran to his garage at dahil almost midnight na ay pinaharurot nito ang pagdrive makarating lang agad sa labas ng village nila Addi.

Nang makarating ito doon ay walang emosyon itong nakatayo. Nakasuot ng damit pangtulog. He parked his car at ng makita siya nitong lumabas sa sasakyan ay agad siya nitong niyakap. Parang pinuga ang puso niya ng madinig itong humihikbi. Fuck. That shit again.

Dahan dahan niyang pinulupot ang mga braso kay Addi, like a delicate expensive flower. Ayaw niya itong biglain dahil ni isang beses ay hindi pa niya ito nayakap. He then pat his back just to soothen her down.

"Hey, let it out. I am just here, okay."

Later on that, she agreed to go somewhere else kaya dinala niya ito sa isang park di kalayuan sa village nila. Namamaga ang mga mata nito kakaiyak at wala man lang siyang magawa para patahanin ito. He is getting impatient, he has to do it a bit faster. Ayaw na niyang paulit ulit na nasasaktan si Addi ng dahil sa lalakeng iyon.

Magkatabi silang umupo sa isang bakanteny bench at hinihintay lang niya itong magsalita.

"Sorry. Sorry kung ikaw ang tinawagan ko. Ikaw lang naman ang may alam sa lahat. Wala akong makausap kundi ikaw lang" humihikbi pa nitong sabi.

"Don't be sorry. I already volunteered to be one. You are safe to me, Addi."

"Mababaliw na yata ako, Warren. I am starting to lose my mind" humarap ito sa binata na puno ng luha ang nga mata. "Bakit napakahirap mag desisyon? Hindi naman ako bobo ah. Malalaki naman mga marka ko sa skwela. I am confident I am smart but why am I acting an imbecile?"