H98💛

252 11 15
                                    

(Mensen, ik ga proberen om dit deel weer 800+ woorden lang te maken net zoals elk ander deel, omdat het deel 100 is.❤️
Deel 100, hoofdstuk 98)

Gewoon sowieso kleding van Matthy zit lekker.

Oh ja, ik had niet verteld dat ik weer een liedje heb geschreven. Toch?

Het heet Take A Hint.

Het gaat over de avond in de club.

Ik denk dat ik hem morgen avond ga zingen als voor proefje.

Ik heb een liedje in mijn hoofd en begin die te zingen.

Toevallig is het een van mijn nummers.

"I still hear your voice when you sleep next to me
I still feel your touch in my dreams
Forgive me my weakness, but I don't know why
Without you, it's hard to survive"

Opeens begint Matthy te zingen.

"'Cause every time we touch"
Hij seint dat ik de volgende zin moet zingen.

"I get this feeling" zing Ik.

"And every time we kiss"

"I swear I could fly" zing Ik. Nu is het Matthy zijn beurt om het volgende stuk te zingen.

"Can't you feel my heart beat fast
I want this to last
Need you by my side"

In de tijd dat hij dit zong heb ik mijn telefoon geconnect met de box die we hadden meegenomen waar toen ook This Town op aan stond.

"'Cause every time we touch"

"I feel this static"

"And every time we kiss"

"I reach for the sky"

"Can't you hear my heart beat so"

"I can't let you go"

"Want you in my life"

Nu komt er een muziek stukje. We springen door de kamer heen.

Ik spoel het liedje door naar 1:40 minuten zodat we op de muziek mee kunnen zingen.

"Your arms are my castle
Your heart is my sky
They wipe away tears that I cry" zingt Matthy.

"The good and the bad times
We've been through them all
You make me rise when I fall" dit zing ik weer.

"'Cause every time we touch
I get this feeling
And every time we kiss
I swear I can fly
Can't you feel my heart beat fast
I want this to last
Need you by my side" zingt Matthy.

'Cause every time we touch
I feel this static
And every time we kiss
I reach for the sky
Can't you hear my heart beat so
I can't let you go
Want you in my life" zing Ik. Het volgende stukje is het laatste gedeelte van het liedje.

"'Cause every time we touch
I get this feeling
And every time we kiss
I swear I could fly
Can't you feel my heart beat fast
I want this to last
Need you by my side" zingen we samen.

"En dit is het soort relatie dat ik precies wil. Gewoon zo samen gek doen, elkaar uitlachen, maar ook helpen, elkaar vieze post it's achterlaten, gewoon met roos blaadjes en kaarsen op het bed, een zelf gemaakt diner bij kaarslicht, een ruzie maar ook een sorry, elkaar knuffelen tijdens het slow dancen in de woonkamer, een man die lief en geduldig is, maar ook soms ongeduldig en druk, een man die er altijd voor je is. Gewoon precies onze relatie eigenlijk. Precies de manier hoe mijn vader van mijn moeder hield."

Matthy kijkt me met traan ogen aan.

"Dat is zo lief. En dat is precies de relatie die wij hebben." Zegt Matthy.

Ik was weer op bed gaan zitten en hij kwam naast me zitten. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder waarna zijn hoofd op mijn hoofd rustte.

Oh ik besef me nog dat ik die video moet editten. Die Q&A video.

Ah joh dat doe ik in het vliegtuig wel.

"OH AUW AUW AUW AUW" Roep ik.

"WAT WAT WAT? WAT IS ER?"

"KRAMP AANVAL"

Ja maar dit is niet leuk.

Sow, hij is ook veel heftiger dan normaal.

What de actuele kwark.

Ik lig ingekrompen in elkaar op bed.

Matthy's hand wrijft over mijn rug.

"Wil je een paracetamol?" Vraagt hij.
Ik knik.

Graag zelfs.

Hij loopt weg en komt terug meer een paracetamol die bezig is met oplossen in water, want hij weet dat ik die dingen niet in een keer kan slikken.

Ik doe het glas in de lucht omdat ik dit ga shotten.

"Santé!" Zeg ik en ik gooi het glas in een keer achterover.

Matthy moet lachen. Ik pak snel nog wat water voor de smaak maar ik kan niet uit bed komen.

Matthy neemt het glas over en haalt snel wat water voor me.

"Rini dankjewel." Zeg ik.

"Jij bent in een melige bui of wa?"

"Das ist sicher"
(Dat is zeker)

Mijn lichaam heeft nooit echt goed gereageerd op paracetamol.

Ik raak altijd een beetje trippy ervan.

Ik had niet door dat Matthy alweer een tweede paracetamol had gepakt.

"Huh? Jij bent geteleporteerd of wat?"
Matthy lacht.

"Nee maar het is altijd handig om er twee te nemen, voor de zekerheid." Zegt hij.

"Oh ja maar mijn lichaam reageert er niet echt goed op. Wel dat de pijn minder word maar ik word trippy."

Toch shot ik de opgeloste paracetamol en pakt Matthy weer een nieuw glas water.

Ook die drink ik in een keer leeg.

Het duurt even voordat die paracetamol is ingewerkt.

Nog geen half uur maar na een minuut of 7 wel.

Ik laat mezelf achterover vallen en zucht eens diep.

Ik sluit mijn ogen eventjes en adem eens goed in en uit.

De pijn wordt na een minuut of 3 al minder.

Heerlie de peerlie.

————————

Ik kan niet geloven dat dit deel 100 is gewoon. We zijn zo ver gekomen. Vorige week was er ff geen update maar ik ga nu weer volop proberen te schrijvennnn!

Ik ben zo dankbaar voor iedereen die elke dag een hoofdstuk leest en elke dag comment! Jullie comments en votes geven mij elke dag weer nieuwe motivatie om een nieuw hoofdstuk te schrijven. Ik ben zo dankbaar voor alles dat dit afgelopen jaar is gebeurd met Het Perfecte Leven en Gezien.

Aan het begin van Het Perfecte Leven had ik nooit gedacht dat ik een vervolg boek zou maken. Laat staan met dat boek zo ver komen.

Super bedankt aan iedereen die heeft gevote en gecomment.

Liefs,
Elisa❤️

Zondag 3 december

1066 woorden
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍

De perfecte tour // Het Perfecte Leven vervolg // Ft. bankzitters Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu