De perfecte tour // Het Perfecte Leven vervolg // Ft. bankzitters

H101💛

Ik trek me uit de knuffel na een lange.

Ik kijk hem aan met een glimlach.

"Dankje." Zeg ik met een glimlach.
Hij glimlacht terug.

Oh nee.

Ik moet weer overgeven.

"Aan de kant." Roep ik snel.

Ik een langs iedereen naar het toilet toe en kots.

Iemand houd m'n haren omhoog en wrijft over m'n rug.
Ik weet niet wie. Dat zie ik straks wel.

De persoon begint te spreken.

"Laat alles er maar uit." Zegt de stem.
Het is Nora.

Nora.

M'n zusje.

M'n aller liefste zusje.

Als ik klaar ben spoel ik m'n mond met water, tegen de smaak en bedank ik Nora. Ik wil haar een knuffel geven maar ook weer niet.

Aan de ene kant wil ik haar bedanken met een knuffel maar aan de andere kant wil ik haar geen bacteriën die ik nu heb over geven.

Ik besluit om haar toch maar geen knuffel te geven.

Ik loop terug naar mijn stoel.

Iedereen vroeg aan me wat er was maar ik heb alles genegeerd.

"Sow wat was dat dan?" Vraagt Robbie Als ik zit.

"Ik moest overgeven." Zeg ik.

"Aiii das kut.
Gaat ie wel weer?" Vraagt hij.

"Ja hoor gaat prima." Zeg ik.

Nee het gaat niet prima, ik word overal gevolgd hier in Amerika, ik heb tering veel buikpijn, ik heb net nog voor de vlucht dingen afgereageerd op mijn vriend terwijl dat niet de bedoeling was, ik ben fucking ongesteld en heftiger dan ooit, ik ben ziek, ik ben chagrijnig.

Moet ik nog verder gaan?

Pech want dat ga ik niet omdat ik daar geen zin in heb.

(Same)

"Weet je zeker dat het prima gaat?" Vraagt hij.

"Ja. Geen zorgen." Antwoord ik.

Ik leg mijn hoofd tegen de muur van het vliegtuig en zucht eens diep.

"Is er toch wel iets?" Vraagt Robbie.

"Nee, ik ben gewoon moe." Zeg ik.

"Dan ga je slapen."
"Maar jij zit nu naast me."
"Ik vind het niet erg."
"Zeker?"
"Zeker."

"Dank je wel." Zeg ik.
Hij knikt even.

Ik sluit mijn ogen.

Daarna open ik ze weer want ik moet mijn AirPods in met noise canceling.

Dat helpt wel met slapen.

Ik zet een zacht muziekje op en sluit mijn ogen opnieuw.

Ik heb niet door wat er om me heen gebeurd.

~

Ik word wakker op de schouder van Robbie.

Het voelt als de schouder van Matthy.

Ik open m'n ogen en kijk omhoog. Alleen gaat dat moeilijk want er ligt een hoofd op mijn hoofd.

Ik kijk even naar boven en zie een blonde lok vlakbij mijn voorhoofd.

Matthyas.

Tja, of Sven natuurlijk maar ik denk van niet.

En Milo sowieso niet aangezien die kaal is.