Menekşe, bir askerin vicdanıyla sarıp sarmaladığı, şefkatiyle bağrına bastığı, getirildiği toprağı vatan bilmiş solmuşken yeşertilmiş o kız çocuğuydu.
O gönlünü cevval bir yidiğe vermiş sevdasıyla büyümüş ve kışın ortasında açmış bir çiçekti...
🌺
...
Merhabalar🙈Ne kadar yorum ve beğeni o kadar hızlı gelen yeni bölüm demek❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Allah sevdiği kulunun kalbini, sevdiği kulunun kalbiyle birleştirir.
Hz. Muhammed (sav)
🌺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu çocuk benim aklımı başımdan almaya and içmiş gibiydi. Çocukken nasılsa hala öyleydi. Haylaz, başı dertten hiç kurtulmayan ve hep yaralanan... İçim gitmişti onu öyle yerde görünce.
Kendimi, telaşla bariyerlerin ardına atarken sahadaki adamların bakışları beni bulmuştu. Cihat abim Nuh'u bırakıp hızla yanıma gelirken Nuh başını yerden kaldırdı. "Kızım ne işiniz var sahada?" Hala aklı fikri kıskançlığındaydı. Bu çocuk beni öldürecekti bir gün. "Sahaya giriyor birde. Menekşe yüreğime mi indireceksin kızım sen benim?"
Peşimden Buket ve Nazlı da gelince Cihat abim üzerimizdeki bakışları engellemek adına diğer adamlara işlerine bakmaları için işaret verdi. "Menekşe! Kızım ne işiniz var? Maçı hiç ettiniz anasını satayım."
"Nazlı!" Ali de bizi görmüştü.
"Nuh." Nuh güçlükle doğrulup otururken kırmızı bir yüzle bana bakıyordu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. "İyi misin?"
"La havle..." Başını iki yana salladı. "He Menekşe iyiyim kızım!" Hem dikkatsiz davranıp hem de öfkeleniyordu.
"Abim çık sen hadi kızları da alıp. Devam edemeyecek gibisin." Cihat abim, çenesiyle Nuh'un bacak arasını işaret edince utançtan ölmek üzere olduğumu hissettim.
Nuh, Cihat abime çatık kaşlarla bakarken kızlara doğru döndüm. Ona daha fazla bakamayacaktım. Canı çok yanıyor olmalıydı. "Yürüyebilecek misin?" diye sordu Cihat abim.
